Lang geleden was de hemel heel dicht bij de aarde.

Long ago, the sky was very close to the earth.

Mensen konden omhoogreiken en het met hun handen aanraken.

People could reach up and touch it with their hands.

De hemel was zacht en wit als katoen.

The sky was soft and white like cotton.

Wanneer mensen honger hadden, reikten ze omhoog en namen stukken van de hemel om te eten.

When people were hungry, they would reach up and take pieces of the sky to eat.

De hemel smaakte zoet en goed.

The sky tasted sweet and good.

Het was als brood en honing samen.

It was like bread and honey together.

De Hemelgeest was blij om de mensen te voeden.

The Sky Spirit was happy to feed the people.

Maar de Hemelgeest had één regel.

But the Sky Spirit had one rule.

"Neem alleen wat je nodig hebt,"

"Take only what you need,"

zei de Hemelgeest.

said the Sky Spirit.

"Verspil mijn gave niet."

"Do not waste my gift."

Vele jaren lang volgden de mensen deze regel.

For many years, people followed this rule.

Ze namen alleen kleine stukjes wanneer ze honger hadden.

They took only small pieces when they were hungry.

Ze verspilden nooit de hemel.

They never wasted the sky.

Maar naarmate de tijd verstreek, werden de mensen hebzuchtig.

But as time passed, people became greedy.

Ze namen grote stukken hemel, zelfs wanneer ze geen honger hadden.

They took big pieces of sky even when they were not hungry.

Ze namen meer en meer.

They took more and more.

Ze konden het niet allemaal opeten.

They could not eat it all.

De overgebleven stukken hemel werden weggegooid.

The leftover pieces of sky were thrown away.

Ze werden op de grond achtergelaten om te verrotten.

They were left on the ground to rot.

Dit maakte de Hemelgeest zeer bedroefd en boos.

This made the Sky Spirit very sad and angry.

Op een dag nam een oude vrouw een enorm stuk hemel.

One day, an old woman took a huge piece of sky.

Het was veel groter dan ze nodig had.

It was much bigger than she needed.

Ze at een beetje, maar ze kon het niet allemaal opeten.

She ate a little bit, but she could not finish it all.

Ze probeerde de overgebleven hemel achter haar huis te verbergen.

She tried to hide the leftover sky behind her house.

Maar de Hemelgeest zag alles.

But the Sky Spirit saw everything.

De Hemelgeest was zeer verontrust.

The Sky Spirit was very upset.

"Ik zei je alleen te nemen wat je nodig hebt,"

"I told you to take only what you need,"

zei de Hemelgeest.

said the Sky Spirit.

"Maar jullie zijn hebzuchtig en verkwistend."

"But you are greedy and wasteful."

"Je luistert niet naar mij."

"You do not listen to me."

De Hemelgeest begon zich van de aarde af te bewegen.

The Sky Spirit began to move away from the earth.

Hoger en hoger ging de hemel.

Higher and higher the sky went.

De mensen reikten omhoog met hun handen, maar zij konden de hemel niet meer aanraken.

The people reached up with their hands, but they could not touch the sky anymore.

"Kom alsjeblieft terug!"

"Please come back!"

riepen de mensen.

cried the people.

"Het spijt ons!"

"We are sorry!"

"We zullen niet meer hebzuchtig zijn!"

"We will not be greedy anymore!"

Maar het was te laat.

But it was too late.

De Hemelgeest bewoog zich ver, heel ver weg.

The Sky Spirit moved far, far away.

De hemel werd blauw en veraf.

The sky became blue and distant.

Vanaf die dag konden mensen geen stukjes hemel meer eten.

From that day on, people could no longer eat pieces of sky.

Ze moesten hard werken om voedsel uit de grond te laten groeien.

They had to work hard to grow food from the ground.

Ze moesten zaden planten en voor de gewassen zorgen.

They had to plant seeds and take care of crops.

De hemel bleef ver weg om de mensen eraan te herinneren niet hebzuchtig te zijn.

The sky stayed far away to remind people not to be greedy.

Het herinnert ons eraan om alleen te gebruiken wat we nodig hebben en goede dingen niet te verspillen.

It reminds us to use only what we need and not to waste good things.