Cover of Maya's Dragon Lantern Adventure

Maya's Drakenlantaarn Avontuur

Maya's Dragon Lantern Adventure

Wanneer Maya een mysterieuze gloeiende lantaarn ontdekt op de zolder van haar grootmoeder, had ze nooit kunnen bedenken dat dit haar zou meenemen op een magische reis door de wolken. Maar sommige avonturen kiezen jou uit, en dit kleine draakje wacht al heel lang op de juiste vrienden om hem te vinden.

Review
Compare with:

Maya hield van november.

Maya loved November.

De lucht was koud en fris.

The air was cold and crisp.

De bladeren waren oranje en rood.

The leaves were orange and red.

Maar het allerliefst maakte ze lantaarns met haar grootmoeder.

But most of all, she loved making lanterns with her grandmother.

"Vandaag maken we magie," zei oma met een glimlach.

"Today we make magic," Grandma said with a smile.

Ze legde kleurrijk papier op de keukentafel.

She put colorful paper on the kitchen table.

Maya's ogen werden groot.

Maya's eyes grew wide.

"Wat voor soort magie?"

"What kind of magic?"

vroeg Maya.

Maya asked.

"De magie van Sint-Maarten," antwoordde oma.

"The magic of Saint Martin," Grandma replied.

"Lang geleden was er een vriendelijke soldaat die Martin heette.

"Long ago, there was a kind soldier named Martin.

Hij deelde zijn warme jas met een arme man op een zeer koude nacht.

He shared his warm coat with a poor man on a very cold night.

Nu dragen kinderen elk jaar heldere lantaarns om zijn vriendelijkheid te herdenken.

Now, every year, children carry bright lanterns to remember his kindness."

Maya pakte rood papier.

Maya picked up red paper.

"Ik wil een drakenlantaarn maken!"

"I want to make a dragon lantern!"

Een draak?

"A dragon?

Hoe wonderlijk!

How wonderful!"

Oma lachte.

Grandma laughed.

"Draken brengen veel geluk."

"Dragons are very lucky."

Ze werkten de hele middag.

They worked all afternoon.

Maya knipte het papier voorzichtig.

Maya cut the paper carefully.

Oma help haar de stukjes aan elkaar plakken.

Grandma helped her glue the pieces together.

Ze maakten een prachtige rode draak met gouden ogen en een lange staart.

They made a beautiful red dragon with golden eyes and a long tail.

"Nu zetten we de kaars erin," zei oma.

"Now we put the candle inside," Grandma said.

Ze plaatste een kleine, veilige kaars in de buik van de draak.

She placed a small, safe candle in the dragon's belly.

Toen ze hem aanstak, gloeide de draak als vuur.

When she lit it, the dragon glowed like fire.

Het leeft!

"It's alive!"

Maya riep uit van vreugde.

Maya shouted with joy.

Die avond trok Maya haar warmste jas aan.

That evening, Maya put on her warmest coat.

Ze droeg haar drakenlantearn naar buiten.

She carried her dragon lantern outside.

De straat zat vol kinderen.

The street was full of children.

Iedereen had verschillende lantaarns.

Everyone had different lanterns.

Er waren sterren, manen, huizen, katten, en zelfs een reusachtige vis!

There were stars, moons, houses, cats, and even a giant fish!

"Hallo, Maya!"

"Hello, Maya!"

called her friend Tom.

called her friend Tom.

Hij had een blauwe sterren-lantaarn.

He had a blue star lantern.

Je draak is geweldig!

"Your dragon is amazing!"

Dank je wel!

"Thank you!

"Je ster is heel helder," zei Maya.

Your star is very bright," Maya said.

De kinderen begonnen samen de straat af te lopen.

The children began to walk down the street together.

Hun lantaarns maakten de donkere nacht prachtig.

Their lanterns made the dark night beautiful.

Ouders liepen achter hen aan en zongen oude liedjes over Sint-Maarten.

Parents walked behind them, singing old songs about Saint Martin.

Maya keek om zich heen.

Maya looked around.

De lantaarns zagen eruit als zwevende dromen.

The lanterns looked like floating dreams.

Sommige waren groot, andere waren klein.

Some were big, some were small.

Sommige waren eenvoudig, andere waren chic.

Some were simple, some were fancy.

Maar ze waren allemaal bijzonder.

But all of them were special.

Waarom lopen we samen?

"Why do we walk together?"

vroeg Maya aan haar grootmoeder.

Maya asked her grandmother.

"Omdat licht mooier is als we het delen," legde oma uit.

"Because light is better when we share it," Grandma explained.

Eén lantaarn is mooi.

"One lantern is nice.

Maar veel lantaarns samen maken de hele wereld helderder.

But many lanterns together make the whole world brighter."

Ze liepen door het park.

They walked through the park.

Ze liepen langs de winkels.

They walked past the shops.

Ze liepen langs de rivier.

They walked by the river.

Overal waar ze kwamen, gingen mensen naar buiten om te kijken.

Everywhere they went, people came outside to watch.

Old people smiled.

Old people smiled.

Baby's wezen naar de mooie lichtjes.

Babies pointed at the pretty lights.

Honden kwispelden met hun staarten.

Dogs wagged their tails.

Aan het einde van hun wandeling stonden alle kinderen in een grote kring.

At the end of their walk, all the children stood in a big circle.

Ze hielden hun lantaarns hoog in de lucht.

They held their lanterns high in the air.

De lichten dansten in de wind als kleine zonnetjes.

The lights danced in the wind like tiny suns.

"Doe een wens," fluisterde oma tegen Maya.

"Make a wish," Grandma whispered to Maya.

Maya sloot haar ogen.

Maya closed her eyes.

Ze wenste dat iedereen ter wereld zich net zo gelukkig en warm kon voelen als zij zich nu voelde.

She wished that everyone in the world could feel as happy and warm as she felt right now.

Toen ze haar ogen opende, leek haar drakenlantern naar haar te knipogen.

When she opened her eyes, her dragon lantern seemed to wink at her.

Misschien was het gewoon de wind die de kaars deed bewegen.

Maybe it was just the wind moving the candle.

Of misschien was het echte magie.

Or maybe it was real magic.

Maya besloot dat het beslist magie was.

Maya decided it was definitely magic.

De beste vorm van magie komt voort uit het delen van licht en vriendelijkheid met anderen.

The best kind of magic comes from sharing light and kindness with others.