Maya woonde in een klein dorpje bij een groot bos.

Maya lived in a small village near a big forest.

Elke dag bakte ze brood en koekjes in de winkel van haar familie.

Every day, she baked bread and cookies in her family's shop.

De geur van vers brood maakte iedereen blij.

The smell of fresh bread made everyone happy.

Maar de mensen in haar dorp waren bang.

But the people in her village were scared.

Ze spraken over een monster dat in het donkere bos woont.

They talked about a monster living in the dark forest.

Het monster maakte luide, enge geluiden's nachts.

The monster made loud, scary sounds at night.

Kinderen bleven binnen na het donker.

Children stayed inside after dark.

Volwassenen liepen snel langs de rand van het bos.

Adults walked quickly past the forest edge.

"Dat monster is gevaarlijk", zei burgemeester Tom.

"That monster is dangerous," said Mayor Tom.

"Blijf uit de buurt van het bos!" Maya luisterde ook naar de angstaanjagende geluiden.

"Stay away from the forest!" Maya listened to the frightening sounds too.

Maar ze vond dat ze verdrietig klonken, niet boos.

But she thought they sounded sad, not angry.

Misschien was het monster eenzaam?

Maybe the monster was lonely?

Misschien was het honger?

Maybe it was hungry?

Op een ochtend bakte Maya extra brood.

One morning, Maya baked extra bread.

De warme broodjes rookten heerlijk.

The warm loaves smelled wonderful.

Ze wikkelde ze in een schone doek.

She wrapped them in a clean cloth.

"Waar ga je heen?" vroeg haar moeder.

"Where are you going?" asked her mother.

"In het bos", zei Maya.

"To the forest," Maya said.

Ik denk dat het monster honger heeft.

"I think the monster might be hungry."

Haar moeder zag er bezorgd uit.

Her mother looked worried.

Maar Maya was dapper.

"Maya, that's not safe!" But Maya was brave.

Ze geloofde dat eten iedereen kon helpen zich beter te voelen.

She believed that food could help anyone feel better.

Ze pakte haar mand met vers brood en liep naar het bos.

She picked up her basket of fresh bread and walked toward the forest.

Haar hart sloeg snel, maar ze bleef lopen.

Her heart beat fast, but she kept walking.

De bomen werden donkerder toen ze het bos binnenkwam.

The trees grew darker as she entered the forest.

Maya liep langzaam het donkere bos in.

Maya walked slowly into the dark forest.

Haar mandje warm brood gaf haar moed.

Her basket of warm bread made her feel brave.

Ze hoorde een verdrietig geluid die diep in de bomen kwam.

She heard a sad sound coming from deep in the trees.

Het was geen angstaanjagend gebrul.

It was not a scary roar.

Het was... Zingen?

It was... singing?

Maya volgde de prachtige stem naar een kleine open plek.

Maya followed the beautiful voice to a small clearing.

Daar zat een grote draak bij een beek.

There, sitting by a stream, was a large dragon.

Hij had donkere schubben en grote vleugels.

He had dark scales and big wings.

Zijn ogen waren goudkleurig en vriendelijk.

His eyes were golden and kind.

De draak zag Maya en stopte met zingen.

The dragon saw Maya and stopped singing.

"Alstublieft, ren niet weg", zei hij zachtjes.

"Please don't run away," he said softly.

Ik zal je geen pijn doen.

"I won't hurt you."

Maya was verrast.

Maya was surprised.

De draak had een zachte stem.

The dragon's voice was gentle.

"Ik ben Maya", zei ze.

"I'm Maya," she said.

Ik heb brood voor je meegenomen.

"I brought you some bread.

Heb je honger?" De draak glimlachte.

Are you hungry?" The dragon smiled.

Ik ben Ember.

"I'm Ember.

Bedankt voor je vriendelijkheid.

Thank you for being kind.

De meeste mensen lopen weg als ze me zien".

Most people run when they see me."

Hij zag er erg verdrietig uit.

He looked very sad.

"Waarom?" vroeg Maya, naast hem gaan zitten.

"Why?" Maya asked, sitting down near him.

"Ik ben vervloekt", legde Ember uit.

"I am under a curse," Ember explained.

"Een heks maakte me eng.

"A witch made me look scary.

Maar van binnen ben ik niet eng.

But I'm not scary inside.

Ik hou van muziek en kunst.

I love music and art.

Ik wil gewoon vrienden".

I just want friends."

Maya had medelijden met de eenzame draak.

Maya felt sorry for the lonely dragon.

"Ik vind je niet eng", zei ze.

"I don't think you're scary," she said.

"Wilt u vrienden zijn?" Embers gouden ogen lichtten op van geluk.

"Would you like to be friends?" Ember's golden eyes lit up with happiness.

De volgende ochtend werd Maya opgewonden wakker.

The next morning, Maya woke up excited.

Ze pakte vers brood en koekjes in haar mand.

She packed fresh bread and cookies in her basket.

Ze wilde haar nieuwe vriendin Ember weer bezoeken.

She wanted to visit her new friend Ember again.

Maya liep door het bos naar de open plek.

Maya walked through the forest to the clearing.

"Ember!" riep ze.

"Ember!" she called out.

"Ik heb je ontbijt gebracht!" De ogen van de draak lieten zich verlichten van vreugde.

"I brought you breakfast!" The dragon's eyes lit up with joy.

Je bent teruggekomen.

"You came back!

Ik was bang dat je niet terug zou komen".

I was worried you might not return."

"Natuurlijk ben ik teruggekomen", glimlachte Maya.

"Of course I came back," Maya smiled.

Vrienden bezoeken elkaar.

"Friends visit each other."

Elke dag daarna bezocht Maya Ember.

Every day after that, Maya visited Ember.

Ze bracht verschillende soorten eten voor hem mee om te proeven: appeltaartjes, chocolademuffins en snoepjes.

She brought him different foods to try - apple pies, chocolate muffins, and sweet cakes.

Ember hield van alles wat ze maakte.

Ember loved everything she made.

Maar Maya's favoriete deel was luisteren naar Ember zingen.

But Maya's favorite part was listening to Ember sing.

Zijn stem was prachtig en magisch.

His voice was beautiful and magical.

Hij zong liedjes over vliegen door wolken en dansen met sterren.

He sang songs about flying through clouds and dancing with stars.

Soms neuriede hij zachte melodieën die Maya een vredig gevoel gaven.

Sometimes he hummed gentle melodies that made Maya feel peaceful.

"Je zingt prachtig", zei Maya hem op een middag.

"Your singing is wonderful," Maya told him one afternoon.

"Het maakt me gelukkig".

"It makes me happy."

Ember bloosde.

Ember blushed.

"Niemand heeft dat ooit gezegd.

"No one has ever said that before.

In mijn dorp was iedereen bang voor mijn stem".

In my village, everyone was afraid of my voice."

"Dat is stom", zei Maya.

"That's silly," Maya said.

"Je hebt de mooiste stem die ik ooit heb gehoord".

"You have the most beautiful voice I've ever heard."

Maya en Ember werden goede vrienden.

As weeks passed, Maya and Ember became best friends.

Maar Maya zag iets vreemds.

But Maya noticed something strange.

Soms, als Ember erg gelukkig of verdrietig was, flikkerde zijn angstaanjagende verschijning, alsof magie in hem vocht.

Sometimes, when Ember was very happy or sad, his scary appearance would flicker, like magic was fighting inside him.

Op een zonnige ochtend zat Maya met Ember bij de oude wilgenboom aan de rand van het bos.

One sunny morning, Maya sat with Ember by the old willow tree at the edge of the forest.

De bladeren van de oude boom schreeuwden zachtjes in de wind.

The ancient tree's leaves rustled softly in the wind.

Plots sprak een zachte stem uit de boom zelf.

Suddenly, a gentle voice spoke from the tree itself.

"Hallo, jongeren", zei Old Willow.

"Hello, young ones," said Old Willow.

Maya was verbaasd, maar Ember glimlachte verdrietig.

Maya gasped in surprise, but Ember smiled sadly.

"Old Willow is mijn vriend voor vele jaren", Ember uitgelegd.

"Old Willow has been my friend for many years," Ember explained.

Ze weet van mijn vloek.

"She knows about my curse."

De stem van de wijze boomgeest was warm en vriendelijk.

The wise tree spirit's voice was warm and kind.

"Maya, ik heb je elke dag Ember zien bezoeken.

"Maya, I have watched you visit Ember every day.

Je brengt hem eten en vriendschap.

You bring him food and friendship.

Je luistert naar zijn liedjes en verhalen.

You listen to his songs and stories.

Het belangrijkste is dat je zijn ware hart ziet".

Most importantly, you see his true heart."

Maya zag er verward uit.

Maya looked confused.

"Wat bedoel je?" vroeg ze.

"What do you mean?" she asked.

Willow's takken schudde zachtjes.

Old Willow's branches swayed gently.

"Ember staat onder een machtige vloek.

"Ember is under a powerful curse.

Het maakt hem eng om mensen weg te jagen.

It makes him look scary to frighten people away.

Maar jij bent anders, Maya.

But you are different, Maya.

Je keek voorbij zijn angstaanjagende uiterlijk en zag zijn vriendelijkheid.

You looked past his frightening appearance and saw his kindness.

Je zag zijn zachte ziel".

You saw his gentle soul."

Embers ogen waren vol hoop.

Ember's eyes filled with hope.

"Kan de vloek verbroken worden?" vroeg Maya enthousiast.

"Can the curse be broken?" Maya asked eagerly.

"Ja", fluisterde Willow.

"Yes," Old Willow whispered.

"De vloek kan alleen verbroken worden door iemand die Embers hart echt ziet.

"The curse can only be broken by someone who truly sees Ember's heart.

Iemand die hem als vriend liefheeft, niet vanwege zijn uiterlijk, maar vanwege wie hij van binnen is".

Someone who loves him as a friend, not because of how he looks, but because of who he is inside."

Maya liep terug naar Ember met een warm hart.

Maya walked back to Ember with a warm heart.

Ze had geluisterd naar de woorden van Old Willow zorgvuldig.

She had listened to Old Willow's words carefully.

De vloek kan gebroken worden door iemand die Embers ware hart heeft gezien.

The curse could be broken by someone who saw Ember's true heart.

Maya wist al dat Ember vriendelijk en zachtaardig was.

Maya already knew that Ember was kind and gentle.

Ze hield van hem als een vriend, niet vanwege zijn uiterlijk.

She loved him as a friend, not because of how he looked.

Toen Maya Ember bij de beek vond, ging ze naast hem zitten.

When Maya found Ember by the stream, she sat beside him.

"Ember", zei ze zachtjes, "je bent mijn beste vriendin.

"Ember," she said softly, "you are my dear friend.

Je hart is prachtig.

Your heart is beautiful.

Ik geef om je zoals je bent".

I care about you just as you are."

Terwijl ze deze woorden uit haar hart sprak, gebeurde er iets magisch.

As she spoke these words from her heart, something magical happened.

Een helder, warm licht omringde Ember.

A bright, warm light surrounded Ember.

De angstaanjagende draakvorm begon te veranderen.

The scary dragon shape began to change.

Toen het licht vervaagde, stond een jonge man met vriendelijke ogen voor Maya.

When the light faded, a young man with kind eyes stood before Maya.

"De vloek is verbroken!" zei Ember met vreugde.

"The curse is broken!" Ember said with joy.

"Dank je wel, Maya.

"Thank you, Maya.

Je vriendschap heeft me gered".

Your friendship saved me."

Maya glimlachte.

Maya smiled.

"Nu kun je met me mee naar het dorp.

"Now you can come to the village with me.

Iedereen zal van je houden zoals ik".

Everyone will love you as I do."

Ze liepen samen naar het dorp.

They walked to the village together.

Toen de mensen Embers vriendelijke glimlach zagen en zijn verhaal hoorden, verwelkomden ze hem met open armen.

When the people saw Ember's gentle smile and heard his story, they welcomed him with open arms.

Maya had niet alleen een vriend gevonden, maar ook haar dorp geholpen.

Maya had not only found a friend, but helped her village find one too.

Vanaf die dag leefde Ember gelukkig in het dorp, en deelde zijn muziek en kunst met iedereen.

From that day on, Ember lived happily in the village, sharing his music and art with everyone.