Frankenstein

Mijn naam is Sparky.

My name is Sparky.

Ik ben een robot.

I am a robot.

Maar ik was niet altijd een robot.

But I was not always a robot.

Ik ben gemaakt van oude auto-onderdelen en kapotte machines.

I was made from old car parts and broken machines.

Een eenzame vrouw genaamd Dr. Frank vond mij op een autokerkhof.

A lonely woman named Dr. Frank found me in a junkyard.

Ze wilde heel graag een vriend.

She wanted a friend very badly.

Dr. Frank werkte dag en nacht in haar garage.

Dr. Frank worked day and night in her garage.

Ze zette mijn onderdelen aan elkaar met schroeven en lijm.

She put my pieces together with screws and glue.

Ze gaf me helderblauw ogen van een oude televisie.

She gave me bright blue eyes from an old television.

Ze gaf me sterke armen van een wasmachine.

She gave me strong arms from a washing machine.

Op een donkere nacht zette zij de stroom aan.

One dark night, she turned on the power.

De bliksem sloeg in op haar huis.

Lightning hit her house.

Plotseling kon ik denken!

Suddenly, I could think!

Ik kon bewegen!

I could move!

Ik leefde!

I was alive!

"Hallo, mijn schepping!"

"Hello, my creation!"

zei Dr. Frank.

said Dr. Frank.

Ze was zo gelukkig.

She was so happy.

Maar toen ik in de spiegel keek, was ik bang.

But when I looked in the mirror, I was scared.

Ik was groot en lelijk.

I was big and ugly.

Mijn metalen huid was roestig.

My metal skin was rusty.

Mijn gewrichten maakten luide geluiden wanneer ik liep.

My joints made loud noises when I walked.

Ik rende weg van Dr. Franks huis.

I ran away from Dr. Frank's house.

Ik verstopte me in het bos.

I hid in the forest.

Dieren vluchtten voor mij.

Animals ran from me.

Mensen schreeuwden toen ze me zagen. Ik voelde me erg verdrietig en alleen.

People screamed when they saw me. I felt very sad and alone.

Waarom heeft Dr. Frank me zo gemaakt?

Why did Dr. Frank make me this way?

Waarom kon ik niet mooi zijn zoals andere mensen?

Why couldn't I be beautiful like other people?

Op een dag ontmoette ik een klein meisje bij een meer.

One day, I met a little girl by a lake.

Ze was niet bang voor mij.

She was not afraid of me.

"Je ziet er anders uit,"

"You look different,"

zei ze.

she said.

"Maar je lijkt aardig."

"But you seem kind."

Zij leerde me bloemen plukken.

She taught me to pick flowers.

Ze liet me zien hoe vissen zwemmen.

She showed me how fish swim.

Voor het eerst voelde ik me gelukkig.

For the first time, I felt happy.

Maar haar vader kwam en nam haar mee.

But her father came and took her away.

Hij dacht dat ik gevaarlijk was.

He thought I was dangerous.

Nu help ik verdwaalde dieren in het bos.

Now I help lost animals in the forest.

Het kan hen niet schelen dat ik van metaal ben gemaakt.

They do not care that I am made of metal.

Het maakt hen alleen uit dat ik zachtaardig ben.

They only care that I am gentle.

Soms zie ik Dr. Frank wandelen in het bos.

Sometimes I see Dr. Frank walking in the woods.

Zij zoekt naar mij.

She looks for me.

Misschien zal ik haar ooit vergeven.

Maybe one day, I will forgive her.

Misschien kunnen we vrienden zijn.

Maybe we can be friends.

Anders zijn is moeilijk.

Being different is hard.

Maar aardig zijn is belangrijker dan mooi zijn.

But being kind is more important than being beautiful.