De zaak van de gestolen geur
The Case of the Stolen Smell
Dit is een traditionele fabel over eerlijkheid en hebzucht. Het leert ons dat het proberen iets te betalen voor dingen die niets kosten, ertoe kan leiden dat men niets terugkrijgt.
Lang geleden leefde er in een drukke stad een arme man die Tom heette.
Long ago in a busy town, there lived a poor man named Tom.
Hij had geen geld voor eten, maar elke dag liep hij langs een bakkerij.
He had no money for food, but every day he walked past a baker's shop.
De bakker maakte het heerlijkste brood.
The baker made the most wonderful bread.
De geur was zo lekker dat Tom zou stoppen en diep inademden.
The smell was so good that Tom would stop and breathe it in deeply.
Op een dag bracht Tom een stukje hard, droog brood mee van huis.
One day, Tom brought a piece of hard, dry bread from home.
Hij stond buiten de bakkerszaak en hield zijn brood bij het raam.
He stood outside the baker's shop and held his bread near the window.
Terwijl hij het verse brood binnen rook, at hij zijn eigen droog stuk.
As he smelled the fresh bread inside, he ate his own dry piece.
De goede geur maakte zijn arme maaltijd beter smaken.
The good smell made his poor meal taste better.
De bakker zag dit vaak gebeuren.
The baker saw this happen many times.
Hij werd boos.
He became angry.
"Deze man steelt van mij!"
"This man is stealing from me!"
Dat zei hij.
he said.
"Hij ruikt mijn brood zonder te betalen!"
"He takes the smell of my bread without paying!"
De bakker ging naar de rechter.
The baker went to the judge.
"Deze arme man steelt elke dag de geur van mijn brood", zei hij tegen de rechter.
"This poor man steals the smell of my bread every day," he told the judge.
Hij moet me betalen voor wat hij heeft gestolen.
"He must pay me for what he has taken."
De rechter vond dit een vreemde zaak, maar hij riep Tom naar de rechtbank.
The judge thought this was a strange case, but he called Tom to court.
"Is het waar dat je het brood van de bakker ruikt?"
"Is it true that you smell the baker's bread?"
vroeg de rechter.
asked the judge.
"Ja, meneer", zei Tom.
"Yes, sir," said Tom.
"Ik heb geen geld voor goed eten.
"I have no money for good food.
De geur helpt me mijn droog brood te eten".
The smell helps me eat my dry bread."
De rechter wendde zich tot de bakker.
The judge turned to the baker.
Hoeveel geld wil je voor de gestolen geur?
"How much money do you want for the stolen smell?"
"Drie zilveren munten", zei de bakker met een hebzuchtige glimlach.
"Three silver coins," said the baker with a greedy smile.
De rechter knikte.
The judge nodded.
Hij vroeg Tom: "Heb je drie zilveren munten?"
He asked Tom, "Do you have three silver coins?"
Tom stak zijn hand in zijn zak en trok zijn laatste drie munten eruit.
Tom reached into his pocket and pulled out his last three coins.
Ze waren alles wat hij in de wereld had.
They were all he had in the world.
"Schud de munten in je hand", zei de rechter.
"Shake the coins in your hand," said the judge.
Tom schudde de munten.
Tom shook the coins.
Ze maakten een aangenaam geluid.
They made a pleasant ringing sound.
Baker, heb je dat geluid gehoord?
"Baker, did you hear that sound?"
asked the judge.
"Yes, I heard it clearly," said the baker, eager to get his money.
"Good," said the judge.
"The payment is complete.
Tom has paid for the smell of your bread with the sound of his money.
The sound of money for the smell of bread - this is fair.
Tom, you may keep your coins."
The baker's face turned red.
He had been too greedy.
Tom walked away with his coins still in his pocket, and the people in the court smiled at the wise judge's decision.
Moral: If you try to sell what costs you nothing, you may be paid with the same.