Mijn naam is Spot. Ik ben de lievelingshond van de koning.

My name is Spot. I am the king's favorite dog.

Ik zie alles in dit kasteel.

I see everything in this castle.

Laat me je een grappig verhaal vertellen.

Let me tell you a funny story.

Op een dag kwamen er twaalf nieuwe jagers werken voor de koning.

One day, twelve new hunters came to work for the king.

Ze zagen er allemaal hetzelfde uit.

They all looked the same.

Ze droegen dezelfde kleren.

They wore the same clothes.

Ze hadden hetzelfde haar.

They had the same hair.

Ze liepen op dezelfde manier.

They walked the same way.

Heel vreemd!

Very strange!

De koning hield van deze jagers.

The king liked these hunters.

Ze waren zeer goed in hun vak.

They were very good at their job.

Maar ik wist dat er iets anders aan hen was.

But I knew something was different about them.

Mijn neus liegt nooit.

My nose never lies.

Deze jagers roken naar bloemen, niet naar mannen.

These hunters smelled like flowers, not like men.

De oude wijze man in het kasteel was ook achterdochtig.

The old wise man in the castle was suspicious too.

Hij zei tegen de koning,

He said to the king,

"Ik denk dat deze jagers geen mensen zijn."

"I think these hunters are not men."

"Laat me hen beproeven."

"Let me test them."

Eerst zette hij twaalf spinnewielen in hun kamer.

First, he put twelve spinning wheels in their room.

"Echte mannen weten niet hoe ze moeten spinnen,"

"Real men don't know how to spin,"

zei hij.

he said.

Maar de jagers waren slim.

But the hunters were smart.

Ze raakten de spinnewielens niet aan.

They did not touch the spinning wheels.

Toen legde hij twaalf zwaarden op de vloer.

Then he put twelve swords on the floor.

De jagers pakten de zwaarden op als echte mannen.

The hunters picked up the swords like real men.

Maar ik kende de waarheid.

But I knew the truth.

Eén jager was anders dan de anderen.

One hunter was different from the others.

Deze jager zag er altijd verdrietig uit.

This hunter always looked sad.

Soms zag ik tranen in haar ogen.

Sometimes I saw tears in her eyes.

Ja, HAAR ogen.

Yes, HER eyes.

Zij was een vrouw!

She was a woman!

Op een nacht volgde ik deze droevige jager.

One night, I followed this sad hunter.

Ze ging naar een geheime kamer.

She went to a secret room.

Daar deed ze haar hoed af.

There, she took off her hat.

Lang mooi haar viel naar beneden.

Long beautiful hair fell down.

Ze keek naar een portret van de koning en huilde.

She looked at a picture of the king and cried.

"Ik hou van je, mijn koning,"

"I love you, my king,"

fluisterde zij.

she whispered.

"Maar je gaat morgen met een andere vrouw trouwen."

"But you will marry another woman tomorrow."

"Mijn hart is gebroken."

"My heart is broken."

Nu begreep ik het!

Now I understood!

Deze vrouw hield van de koning.

This woman loved the king.

Zij kleedde zich als een man om dicht bij hem te kunnen blijven.

She dressed like a man to stay close to him.

De andere elf jagers waren haar vrienden.

The other eleven hunters were her friends.

Zij hielpen haar met dit plan.

They helped her with this plan.

De volgende dag was de bruiloftsdag van de koning.

The next day was the king's wedding day.

De droevige jager zag er zeer ziek uit.

The sad hunter looked very sick.

Haar gezicht was wit als sneeuw.

Her face was white like snow.

Tijdens de bruiloft viel zij neer.

During the wedding, she fell down.

De koning rende naar haar toe om haar te helpen.

The king ran to help her.

Toen hij haar hand aanraakte, viel haar hoed af.

When he touched her hand, her hat fell off.

Haar lange haar kwam tevoorschijn.

Her long hair came out.

Je bent een vrouw!

"You are a woman!"

zei de koning.

the king said.

Iedereen was geschokt.

Everyone was shocked.

De andere elf jagers namen ook hun hoeden af.

The other eleven hunters took off their hats too.

Het waren allemaal vrouwen!

They were all women!

De koning keek naar de eerste vrouw.

The king looked at the first woman.

"Waarom deed je dit?"

"Why did you do this?"

vroeg hij.

he asked.

"Omdat ik van je hou,"

"Because I love you,"

zei ze.

she said.

"Maar nu heb je een vrouw."

"But now you have a wife."

"Ik zal weggaan."

"I will go away."

De koning zweeg lange tijd.

The king was quiet for a long time.

Toen glimlachte hij.

Then he smiled.

"Ik herinner me jou,"

"I remember you,"

zei hij.

he said.

"Jij bent de prinses die ik lang geleden beloofde te trouwen."

"You are the princess I promised to marry long ago."

"Ik dacht dat je me vergeten was."

"I thought you forgot me."

"Nooit,"

"Never,"

zei ze.

she said.

De koning keek naar zijn nieuwe vrouw.

The king looked at his new wife.

"Het spijt me,"

"I am sorry,"

zei hij.

he said.

"Ik kan niet met je trouwen."

"I cannot marry you."

"Mijn hart behoort toe aan een ander."

"My heart belongs to another."

De nieuwe vrouw was boos, maar ze vertrok.

The new wife was angry, but she left.

De koning trouwde met de jagersprins.

The king married the hunter princess.

Haar elf vriendinnen werden hofdames.

Her eleven friends became ladies of the court.

En ik kreeg extra botten bij het diner omdat ik een brave hond was die geheimen bewaarde.

And I got extra bones for dinner because I was a good dog who kept secrets.

Nu zijn de koning en koningin heel blij.

Now the king and queen are very happy.

Soms dragen zij nog steeds hun jachtkleding en gaan zij samen naar het woud.

Sometimes they still wear their hunting clothes and go to the forest together.

En ik ga altijd met hen mee, kwispelend met mijn staart.

And I always go with them, wagging my tail.

Het einde.

The end.