Mijn naam is Clocky.

My name is Clocky.

Ik ben een kleine klok op Professor Tims bureau.

I am a small clock on Professor Tim's desk.

Elke dag kijk ik toe hoe hij aan zijn grote machine werkt.

Every day, I watch him work on his big machine.

Hij praat soms met me.

He talks to me sometimes.

"Clocky, ik ga door de tijd reizen!"

"Clocky, I will travel through time!"

zegt hij.

he says.

"Ik zal de toekomst zien!"

"I will see the future!"

Ik tik en tok.

I tick and tock.

Ik weet alles van tijd.

I know about time.

De tijd gaat vooruit.

Time moves forward.

Altijd voorwaarts.

Always forward.

Maar Professor Tim wil door de tijd springen als een konijn.

But Professor Tim wants to jump through time like a rabbit.

Op een dag is zijn machine klaar.

One day, his machine is ready.

Het ziet eruit als een stoel met veel lichten en wielen.

It looks like a chair with many lights and wheels.

Professor Tim zit erin.

Professor Tim sits in it.

Hij drukt op een knop.

He pushes a button.

WOESJ!

WHOOSH!

De machine verdwijnt!

The machine disappears!

Ik ben alleen op het bureau.

I am alone on the desk.

Ik voel me verdrietig.

I feel sad.

Waar is mijn vriend?

Where is my friend?

Er gaan vele uren voorbij.

Many hours pass.

Dan WOESJ!

Then WHOOSH!

De machine komt terug.

The machine comes back.

Maar Professor Tim ziet er bang uit.

But Professor Tim looks scared.

Zijn haar zit in de war.

His hair is messy.

Zijn kleren zijn vuil.

His clothes are dirty.

"Clocky!"

"Clocky!"

zegt hij.

he says.

"Ik heb vreselijke dingen gezien!"

"I saw terrible things!"

"In de toekomst leven mensen ondergronds."

"In the future, people live underground."

Ze zijn klein en zwak.

"They are small and weak."

"Grote monsters eten ze op!"

"Big monsters eat them!"

Ik tik sneller.

I tick faster.

Dit klinkt slecht.

This sounds bad.

"De zon is rood en stervende,"

"The sun is red and dying,"

zegt hij.

he says.

"De wereld is koud en donker."

"The world is cold and dark."

De tijd is niet vriendelijk voor mensen.

"Time is not kind to humans."

Professor Tim slaat zijn machine kapot met een hamer.

Professor Tim breaks his machine with a hammer.

KRAK!

CRASH!

KNAL!

BANG!

"Sommige dingen horen niet gezien te worden,"

"Some things should not be seen,"

zegt hij.

he says.

Nu begrijp ik het.

Now I understand.

De tijd is als een rivier.

Time is like a river.

We kunnen er alleen mee zwemmen, niet ertegen.

We can only swim with it, not against it.

De toekomst zal komen wanneer zij komt.

The future will come when it comes.

Professor Tim aait me zachtjes.

Professor Tim pets me gently.

"Dank je wel dat je hier blijft, Clocky."

"Thank you for staying here, Clocky."

"Het heden is de beste plek om te zijn."

"The present is the best place to be."

Ik tik vrolijk. Tik-tak. Tik-tak.

I tick happily. Tick-tock. Tick-tock.

Nu is goed genoeg.

Right now is good enough.