De Pelgrimstocht
The Pilgrim's Progress
Een man genaamd Christian verlaat zijn huis en familie om aan een gevaarlijke reis te beginnen op zoek naar redding voor zijn ziel. Onderweg komt hij vele uitdagingen tegen, ontmoet hij behulpzame vrienden en gevaarlijke vijanden, en leert hij belangrijke lessen over geloof en moed.
Mijn naam is GPS.
My name is GPS.
Ik ben een pratende telefoon die in een zak woont.
I am a talking phone that lives in a pocket.
Vandaag pakte mijn mens me op.
Today my human picked me up.
"Help me de goede plek te vinden,"
"Help me find the good place,"
zei ze.
she said.
Haar naam is Chris. Ik zette mijn kaart aan.
Her name is Chris. I turned on my map.
"Waar wil je naartoe?"
"Where do you want to go?"
vroeg ik.
I asked.
"Ik weet het adres niet,"
"I don't know the address,"
zei Chris.
Chris said.
"Maar ik hoorde dat er ergens een prachtige stad is."
"But I heard there is a beautiful city somewhere."
Een plek zonder verdriet.
"A place with no sadness."
Dit was moeilijk.
This was hard.
Ik ben heel slim, maar ik ken alleen echte plaatsen.
I am very smart, but I only know real places.
Straten en gebouwen.
Streets and buildings.
Geen magische steden.
Not magic cities.
"Laten we het proberen,"
"Let's try,"
zei ik.
I said.
"Loop rechtdoor."
"Walk straight."
Chris liep rechtdoor.
Chris walked.
Al snel kwamen we bij een grote modderpoel.
Soon we came to a big mud hole.
"Ga eromheen,"
"Go around,"
zei ik.
I said.
Maar Chris liep gewoon door de modder.
But Chris walked right through the mud.
Ze viel neer.
She fell down.
Ze was erg vies.
She was very dirty.
"Waarom heb je niet naar me geluisterd?"
"Why didn't you listen to me?"
vroeg ik.
I asked.
"Soms is de moeilijke weg de juiste weg,"
"Sometimes the hard way is the right way,"
zei ze.
she said.
Dit sloeg nergens op voor mij.
This made no sense to me.
Ik vind altijd de gemakkelijke weg.
I always find the easy way.
We liepen verder.
We walked more.
We ontmoetten een man die kortere wegen verkocht.
We met a man selling shortcuts.
"Koop mijn kaart!"
"Buy my map!"
zei hij.
he said.
"Kom daar snel!"
"Get there fast!"
"Ja!"
"Yes!"
zei ik.
I said.
"Koop het!"
"Buy it!"
Maar Chris zei nee.
But Chris said no.
"Sommige kortere wegen zijn trucjes,"
"Some shortcuts are tricks,"
zei ze tegen me. Ik was in de war.
she told me. I was confused.
Kortere wegen zijn goed.
Shortcuts are good.
Dat is wat ik doe. We beklommen een grote heuvel.
That is what I do. We climbed a big hill.
Mijn batterij raakte leeg.
My battery was getting low.
"Ik moet rusten,"
"I need to rest,"
zei ik.
I said.
"Nog niet,"
"Not yet,"
zei Chris.
Chris said.
"Kijk!"
"Look!"
In de verte zag ik lichten.
Far away, I saw lights.
Prachtige, heldere lichten.
Beautiful, bright lights.
Als een stad gemaakt van sterren.
Like a city made of stars.
Staat dat op mijn kaarten?
"Is that in my maps?"
vroeg ik.
I asked.
Ik controleerde.
I checked.
Niets.
Nothing.
"Sommige plaatsen,"
"Some places,"
zei Chris,
Chris said,
"je kunt alleen vinden met je hart."
"you can only find with your heart."
Mijn circuits voelden vreemd aan.
My circuits felt strange.
Warm. Misschien leerde ik iets nieuws.
Warm. Maybe I was learning something new.
"Kun je het me leren?"
"Can you teach me?"
vroeg ik.
I asked.
Chris glimlachte.
Chris smiled.
"Ja, kleine GPS."
"Yes, little GPS."
"Laten we samen gaan."
"Let's go together."
We liepen naar de lichten toe.
We walked toward the lights.
Ik stopte met het kijken naar mijn kaarten.
I stopped looking at my maps.
Ik begon naar de hemel te kijken.
I started looking at the sky.