De Onzichtbare Man
The Invisible Man
Een briljante wetenschapper ontdekt hoe hij zichzelf volledig onzichtbaar kan maken, maar realiseert zich al snel dat deze verbazingwekkende kracht onverwachte gevaren met zich meebrengt. Terwijl hij worstelt om zijn nieuwe vermogen onder controle te krijgen, moet hij de angstaanjagende gevolgen van zijn wetenschappelijk experiment onder ogen zien.
Mijn naam is Spot. Ik ben een hond.
My name is Spot. I am a dog.
Ik leef samen met een man, maar niemand kan hem zien.
I live with a man, but no one can see him.
Elke ochtend word ik wakker en kwispel met mijn staart.
Every morning, I wake up and wag my tail.
De voederbak vult zich vanzelf.
The food bowl fills up by itself.
Nou ja, niet echt vanzelf.
Well, not really by itself.
Mijn onzichtbare vriend doet het.
My invisible friend does it.
Andere mensen denken dat ik gek ben.
Other people think I am crazy.
"Kijk naar die hond,"
"Look at that dog,"
zeggen ze.
they say.
"Hij praat tegen de lucht."
"He talks to the air."
Maar ik weet wel beter.
But I know better.
Ik kan hem ruiken.
I can smell him.
Ik kan hem horen.
I can hear him.
Als hij me aait, voel ik zijn warme handen.
When he pets me, I feel his warm hands.
Mijn onzichtbare vriend is erg verdrietig.
My invisible friend is very sad.
Hij maakte zichzelf onzichtbaar met wetenschap.
He made himself invisible with science.
Nu kan hij niet meer terug veranderen.
Now he cannot change back.
Hij heeft geen vrienden behalve mij. Op een dag komt er een klein meisje naar ons huis.
He has no friends except me. One day, a little girl comes to our house.
Ze is verdwaald en huilt.
She is lost and crying.
Mijn onzichtbare vriend wil haar helpen, maar hij is bang.
My invisible friend wants to help her, but he is scared.
Wat als ze wegrent?
What if she runs away?
Ik blaf naar hem.
I bark at him.
"Help haar!"
"Help her!"
zeg ik met mijn geblaf.
I say with my barks.
Hij opent de deur langzaam.
He opens the door slowly.
Het meisje kan hem niet zien, maar ze hoort zijn vriendelijke stem.
The girl cannot see him, but she hears his kind voice.
"Wees niet bang,"
"Don't be afraid,"
zegt hij.
he says.
"Ik zal je helpen je thuis te vinden."
"I will help you find your home."
Het meisje stopt met huilen.
The girl stops crying.
Ze kan hem niet zien, maar ze voelt zich veilig.
She cannot see him, but she feels safe.
Soms hoef je iemand niet te zien om te weten dat hij goed is.
Sometimes you don't need to see someone to know they are good.
Mijn onzichtbare vriend brengt het meisje naar huis.
My invisible friend walks the girl home.
Ik loop naast hen beiden.
I walk beside them both.
Het meisje houdt zijn onzichtbare hand vast.
The girl holds his invisible hand.
Ze is niet meer bang.
She is not scared anymore.
Als we bij haar huis aankomen, zegt ze,
When we get to her house, she says,
"Dank je wel, onzichtbare vriend."
"Thank you, invisible friend."
"Je bent erg vriendelijk."
"You are very kind."
Mijn vriend glimlacht.
My friend smiles.
Ik kan het in zijn stem horen.
I can hear it in his voice.
Misschien is onzichtbaar zijn niet zo erg als je mensen nog steeds kunt helpen.
Maybe being invisible is not so bad when you can still help people.
Die nacht geeft hij me extra lekkernijen.
That night, he gives me extra treats.
We zijn allebei gelukkig.
We are both happy.