De Metamorfosen
The Metamorphoses
Een jonge man wordt op een ochtend wakker en ontdekt dat hij is veranderd in een reusachtig insect, wat zijn familie schokt en zijn leven voor altijd verandert. Deze vreemde gebeurtenis dwingt iedereen om hem heen om moeilijke waarheden onder ogen te zien over liefde, plicht en wat het betekent om mens te zijn.
Mijn naam is Spiegel.
My name is Mirror.
Ik woon in de schooltoilet.
I live in the school bathroom.
Elke dag zie ik veel dingen.
Every day, I see many things.
Vandaag kwam er een nieuw meisje op school.
Today, a new girl came to school.
Haar naam is Maya.
Her name is Maya.
Ze keek me aan en zei,
She looked at me and said,
"Ik ben zo lelijk."
"I am so ugly."
"Ik haat mijn neus."
"I hate my nose."
"Ik haat mijn haar."
"I hate my hair."
Ik wilde haar vertellen,
I wanted to tell her,
"Je bent mooi!"
"You are beautiful!"
Maar spiegels kunnen niet praten.
But mirrors cannot talk.
Maya kwam elke dag terug.
Maya came back every day.
Ze keek naar me en zei slechte dingen over zichzelf.
She looked at me and said bad things about herself.
"Mijn ogen zijn te klein."
"My eyes are too small."
"Mijn huid is slecht."
"My skin is bad."
Niemand vindt me aardig.
"Nobody likes me."
Maar ik zag iets anders.
But I saw something different.
Ik zag haar een kleine jongen helpen zijn lunchtrommeltje te vinden.
I saw her help a small boy find his lunch box.
Ik zag haar haar potlood aan een vriend geven.
I saw her give her pencil to a friend.
Ik zag haar glimlachen toen ze boeken las.
I saw her smile when she read books.
Op een dag kwam Maya's vriendin Emma met haar mee.
One day, Maya's friend Emma came with her.
Emma keek naar me en zei,
Emma looked at me and said,
"Maya, je bent zo mooi!"
"Maya, you are so pretty!"
"En jij bent de liefste persoon die ik ken."
"And you are the kindest person I know."
Maya keek me opnieuw aan.
Maya looked at me again.
Deze keer zag ze iets nieuws.
This time, she saw something new.
Ze zag haar vriendelijke ogen.
She saw her kind eyes.
Ze zag haar behulpzame handen.
She saw her helpful hands.
Ze zag haar mooie glimlach.
She saw her beautiful smile.
"Misschien ben ik niet zo slecht,"
"Maybe I am not so bad,"
zei Maya tegen mij. Vanaf die dag keek Maya anders naar mij.
Maya said to me. From that day, Maya looked at me differently.
Ze zag haar goede hart in haar gezicht.
She saw her good heart in her face.
Ze zag haar scherpe verstand in haar ogen.
She saw her smart mind in her eyes.
Ik ben slechts een spiegel.
I am just a mirror.
Maar ik heb iets belangrijks geleerd.
But I learned something important.
Schoonheid is niet alleen wat je ziet.
Beauty is not just what you see.
Schoonheid is wie je van binnen bent.
Beauty is who you are inside.
Nu wanneer Maya naar me kijkt, glimlacht ze.
Now when Maya looks at me, she smiles.
En wanneer ze glimlacht, wordt de hele badkamer lichter.
And when she smiles, the whole bathroom becomes brighter.
Maya veranderde.
Maya changed.
Maar eigenlijk leerde ze zichzelf gewoon op de juiste manier te zien.
But really, she just learned to see herself the right way.