Een moederleeuw leefde in het bos met haar jonge welpen.

A mother lion lived in the forest with her baby cubs.

Ze hield heel veel van hen en hield hen veilig.

She loved them very much and kept them safe.

Op een dag kwam er een vos op bezoek.

One day, a fox came to visit.

De vos was zeer trots op haar zeven welpen.

The fox was very proud of her seven baby foxes.

Ze praatte en praatte over al haar kinderen.

She talked and talked about all her children.

"Ik heb zeven prachtige kindjes,"

"I have seven beautiful babies,"

zei de vos.

said the fox.

"Kijk eens hoeveel kinderen ik heb!"

"Look how many children I have!"

"Hoeveel baby's heb je?"

"How many babies do you have?"

De moederleeuw keek naar haar twee kleine welpen.

The mother lion looked at her two small cubs.

Ze glimlachte zachtjes.

She smiled softly.

"Ik heb maar twee welpen,"

"I have only two cubs,"

zei de leeuwin.

said the lioness.

De vos lachte.

The fox laughed.

"Slechts twee?"

"Only two?"

"Ik heb er zeven!"

"I have seven!"

"Ik heb zoveel geluk dat ik vele kinderen heb."

"I am so lucky to have many children."

De leeuwin bleef een moment stil.

The lioness stayed quiet for a moment.

Toen zei ze,

Then she said,

"Ja, je hebt zeven kinderen."

"Yes, you have seven children."

"Maar mijn kinderen zijn leeuwen."

"But my children are lions."

De vos hield op met praten.

The fox stopped talking.

Ze begreep wat de leeuwin bedoelde.

She understood what the lioness meant.

Het gaat niet om hoeveel kinderen je hebt.

It is not about how many children you have.

Het gaat erom wie zij zijn.

It is about who they are.

De leeuwin was trots op haar welpen.

The lioness was proud of her cubs.

Ze zouden opgroeien tot sterke en moedige leeuwen.

They would grow up to be strong and brave lions.

Soms is het beter om minder van iets bijzonders te hebben dan veel gewone dingen.

Sometimes having fewer of something special is better than having many ordinary things.