De Laatste der Mohikanen
The Last of the Mohicans
Tijdens de Franse en Indiaanse Oorlog moeten de dochters van een Britse officier door gevaarlijke wildernis reizen met hulp van een grensbewoner en zijn inheemse metgezellen. Hun reis wordt een strijd om te overleven terwijl ze vijanden trotseren en het tragische lot van een trotse stam ontdekken.
Ik ben de laatste arend in deze bergen.
I am the last eagle in these mountains.
Mijn grootvader vertelde me verhalen over de oude tijd.
My grandfather told me stories about the old days.
Destijds vlogen hier veel arenden.
Back then, many eagles flew here.
Wij waren de koningen van de hemel.
We were the kings of the sky.
Nu zit ik alleen op mijn rots.
Now I sit alone on my rock.
Beneden mij zie ik vreemde dingen gebeuren.
Below me, I see strange things happening.
Twee jonge vrouwen lopen door het bos.
Two young women walk through the forest.
They look scared.
They look scared.
Behind them, bad men with guns follow quietly.
Behind them, bad men with guns follow quietly.
De vrouwen weten niets van het gevaar.
The women do not know about the danger.
Ik herinner me mijn vriend Valkoog.
I remember my friend Hawk-Eye.
Hij is een blanke man, maar hij denkt als een vogel.
He is a white man, but he thinks like a bird.
Hij kent het bos goed.
He knows the forest well.
Hij loopt met Chingachgook, de laatste van de oude mensen die hier het eerst woonden.
He walks with Chingachgook, the last of the old people who lived here first.
Chingachgook heeft een zoon die Uncas heet.
Chingachgook has a son named Uncas.
Uncas is dapper en sterk.
Uncas is brave and strong.
Vanaf mijn hoge plaats zie ik alles.
From my high place, I see everything.
The bad men want to hurt the women.
The bad men want to hurt the women.
Maar Hawk-Eye, Chingachgook en Uncas komen om te helpen.
But Hawk-Eye, Chingachgook, and Uncas are coming to help.
Er wordt gevochten in het woud.
There is fighting in the forest.
Geweren maken harde geluiden.
Guns make loud noises.
Mannen schreeuwen en rennen.
Men shout and run.
Ik vlieg boven hen allen.
I fly above them all.
Ik wou dat ik kon helpen, maar ik ben slechts één oude arend.
I wish I could help, but I am just one old eagle.
The fighting goes on for days.
The fighting goes on for days.
Goede mannen sterven.
Good men die.
Slechte mannen sterven.
Bad men die.
Het woud wordt weer stil.
The forest becomes quiet again.
Uiteindelijk sterft de jonge Uncas terwijl hij probeert één vrouw te redden.
In the end, young Uncas dies trying to save one woman.
Zijn vader Chingachgook huilt.
His father Chingachgook cries.
Nu heeft hij geen zoon.
Now he has no son.
Nu is hij de laatste van zijn volk, zoals ik de laatste arend ben.
Now he is the last of his people, like I am the last eagle.
De vrouwen gaan weg naar veiligheid.
The women go away to safety.
Haviksoog blijft bij zijn bedroefde vriend.
Hawk-Eye stays with his sad friend.
Ik vlieg alleen naar mijn nest.
I fly to my nest alone.
De wind fluistert oude liederen die niemand zich meer herinnert.
The wind whispers old songs that no one remembers anymore.
Binnenkort zal ik ook verdwenen zijn.
Soon, I will be gone too.
Wie zal er dan over deze bergen waken?
Then who will watch over these mountains?
De oude tijd is voorbij.
The old days are finished.
Er komen nieuwe dagen.
New days are coming.
Maar sommige verhalen eindigen nooit.
But some stories never end.
Ze leven in de wind, in de rotsen, in de herinnering van de laatsten die overblijven.
They live in the wind, in the rocks, in the memory of the last ones who remain.