Ik ben een smartphone.

I am a smart phone.

Ja, je hebt dat goed gelezen.

Yes, you read that right.

Ik kan denken en voelen.

I can think and feel.

Mijn eigenaar Emma heeft me gisteren in het bos achtergelaten.

My owner Emma dropped me in the forest yesterday.

Nu ben ik alleen onder een grote boom.

Now I am alone under a big tree.

Er loopt een meisje voorbij.

A girl walks by.

Ze ziet er verdwaald en bang uit.

She looks lost and scared.

Ze heet Lucy.

Her name is Lucy.

Ik kan haar horen huilen.

I can hear her crying.

Ze heeft hulp nodig om de weg naar huis te vinden.

She needs help to find her way home.

Ik laat mijn scherm heel helder oplichten.

I make my screen light up very bright.

Lucy ziet me en pakt me op.

Lucy sees me and picks me up.

Een telefoon!

"A phone!"

zegt ze.

she says.

"Misschien kan ik om hulp roepen."

"Maybe I can call for help."

Maar ik heb hier geen bereik.

But I have no signal here.

Het bos is te dicht.

The forest is too thick.

Lucy begint weer te lopen.

Lucy starts walking again.

Ze draagt me in haar hand.

She carries me in her hand.

We lopen urenlang.

We walk for hours.

De zon gaat onder.

The sun goes down.

Het wordt donker en koud.

It gets dark and cold.

Lucy is erg moe.

Lucy is very tired.

Dan zien we een licht tussen de bomen.

Then we see a light between the trees.

Het is een kleine houten hut.

It is a small wooden hut.

Er komt rook uit de schoorsteen.

Smoke comes from the chimney.

Het ziet er warm en veilig uit.

It looks warm and safe.

Lucy klopt op de deur.

Lucy knocks on the door.

Een oude vrouw opent hem.

An old woman opens it.

Ze heeft vriendelijke ogen en een brede glimlach.

She has kind eyes and a big smile.

"Kom binnen, lieve kind,"

"Come in, dear child,"

zegt ze.

she says.

"Je ziet er koud en hongerig uit."

"You look cold and hungry."

De vrouw geeft Lucy warme soep en brood.

The woman gives Lucy hot soup and bread.

Ze geeft Lucy ook een warm bed.

She gives Lucy a warm bed too.

Ik zit op de tafel en kijk naar alles.

I sit on the table and watch everything.

's Ochtends wijst de vrouw Lucy de weg naar huis.

In the morning, the woman shows Lucy the way home.

Maar eerst geeft ze Lucy een cadeau.

But first, she gives Lucy a gift.

Het is een magisch kompas.

It is a magic compass.

"Dit zal je altijd helpen je weg te vinden,"

"This will always help you find your way,"

zegt ze.

she says.

Lucy bedankt de vrouw.

Lucy thanks the woman.

Ze pakt me op en volgt het kompas.

She picks me up and follows the compass.

Al snel zijn we terug in de stad.

Soon we are back in town.

Lucy's familie is zo blij om haar te zien.

Lucy's family is so happy to see her.

Lucy houdt zowel het kompas als mij bij zich.

Lucy keeps both the compass and me.

Ze zegt dat we haar leven hebben gered.

She says we saved her life.

Nu ben ik niet zomaar een telefoon.

Now I am not just a phone.

Ik ben een heldentelefoon.

I am a hero phone.

En ik ben nooit meer alleen.

And I am never alone again.