De Grote Geldstadcrisis

Er was eens, in een grote stad genaamd Geldstad, waar veel gelukkige gezinnen woonden.

Once upon a time, in a big city called Money Town, there lived many happy families.

Ze wilden allemaal een huis kopen.

They all wanted to buy houses.

Huizen waren hun grootste droom.

Houses were their biggest dream.

In Geldstad waren er speciale mensen die bankmedewerkers werden genoemd.

In Money Town, there were special people called bank workers.

Deze bankmedewerkers hadden een heel belangrijke baan.

These bank workers had a very important job.

Zij gaven geld aan gezinnen zodat de gezinnen huizen konden kopen.

They gave money to families so the families could buy houses.

Dit geld werd een "lening" genoemd.

This money was called a "loan."

De families beloofden het geld beetje bij beetje elke maand terug te betalen.

The families promised to pay the money back little by little every month.

Maar sommige bankmedewerkers werden erg hebzuchtig.

But some bank workers became very greedy.

Ze wilden steeds meer geld voor zichzelf verdienen.

They wanted to make more and more money for themselves.

Dus begonnen ze slechte dingen te doen.

So they started doing bad things.

Een bankmedewerker genaamd meneer Stiekem had een verschrikkelijk idee.

One bank worker named Mr. Sneaky had a terrible idea.

Hij zei tegen zijn vrienden: "Laten we geld aan iedereen geven!

He said to his friends, "Let's give money to everyone!

Zelfs mensen die ons niet terug kunnen betalen!"

Even people who cannot pay us back!"

Zijn vriendin mevrouw Trick zei: "Maar dat is gevaarlijk!

His friend Ms. Trick said, "But that's dangerous!

"Wat als ze niet betalen?"

What if they don't pay?"

Meneer Stiekem glimlachte een gemene glimlach.

Mr. Sneaky smiled a wicked smile.

Maak je geen zorgen.

"Don't worry.

We zullen deze beloftes aan andere mensen verkopen.

We will sell these promises to other people.

Dan wordt het hun probleem, niet het onze!

Then it becomes their problem, not ours!"

Dus meneer Stiekem en zijn vrienden begonnen geld te geven aan heel veel mensen.

So Mr. Sneaky and his friends started giving money to many, many people.

Ze gaven geld aan Tom, die geen werk had.

They gave money to Tom, who had no job.

Ze gaven geld aan Sarah, die al geld schuldig was aan tien andere banken.

They gave money to Sarah, who already owed money to ten other banks.

Ze gaven zelfs geld aan een hond genaamd Fluffy!

They even gave money to a dog named Fluffy!

Nou ja, niet echt een hond, maar ze hebben niet goed gecontroleerd wie er om geld vroeg.

Well, not really a dog, but they didn't check carefully who was asking for money.

De bankmedewerkers zeiden tegen iedereen: "Huizen worden altijd duurder!

The bank workers told everyone, "Houses always become more expensive!

"Jullie worden rijk!"

You will be rich!"

Steeds meer mensen kochten huizen.

More and more people bought houses.

De huizen werden heel, heel duur.

The houses became very, very expensive.

Een klein huis dat eerder honderdduizend dollar kostte, kostte nu driehonderdduizend dollar!

A small house that cost one hundred thousand dollars before now cost three hundred thousand dollars!

Iedereen was een tijdje gelukkig.

Everyone was happy for a while.

De mensen woonden in hun nieuwe huizen.

People lived in their new houses.

Bankmedewerkers verdienden veel geld.

Bank workers made lots of money.

Alles leek geweldig.

Everything seemed wonderful.

Maar toen gebeurde er iets verschrikkelijks.

But then, something terrible happened.

Tom verloor zijn baan en kon zijn huis niet meer betalen.

Tom lost his job and couldn't pay for his house.

Sarah kon ook niet voor haar huis betalen.

Sarah couldn't pay for her house either.

Veel andere mensen hadden hetzelfde probleem.

Many other people had the same problem.

Toen mensen niet konden betalen, namen de banken hun huizen terug.

When people couldn't pay, the banks took their houses back.

Plotseling waren er heel veel huizen te koop, maar niemand kon ze kopen.

Suddenly, there were many, many houses for sale, but nobody could buy them.

De huizenprijzen begonnen te dalen, dalen, dalen als rotsen van een berg.

The house prices started falling down, down, down like rocks from a mountain.

Meneer Sluw en Mevrouw List hadden hun slechte beloftes verkocht aan grote bedrijven over de hele wereld.

Mr. Sneaky and Ms. Trick had sold their bad promises to big companies all around the world.

Toen mensen stopten met betalen, verloren deze bedrijven ook al hun geld.

When people stopped paying, these companies lost all their money too.

Het was als een gigantische rij dominostenen die omvielen - het ene probleem veroorzaakte het andere probleem, dat weer een ander probleem veroorzaakte.

It was like a giant row of dominoes falling down - one problem caused another problem, which caused another problem.

Al snel sloten veel banken.

Soon, many banks closed.

Veel mensen verloren hun baan.

Many people lost their jobs.

Gezinnen moesten hun droomhuizen verlaten en gingen in kleine appartementen wonen.

Families had to leave their dream houses and live in small apartments.

Sommige mensen moesten weer bij hun ouders gaan wonen.

Some people had to live with their parents again.

De hele stad werd verdrietig en grauw.

The whole city became sad and gray.

Money Town was niet meer gelukkig.

Money Town wasn't happy anymore.

Maar langzaam, heel langzaam, leerden de mensen van deze vreselijke vergissing.

But slowly, very slowly, people learned from this terrible mistake.

Er werden nieuwe wetten gemaakt.

New laws were made.

Banken moesten voorzichtiger zijn met het uitlenen van geld aan mensen.

Banks had to be more careful about giving money to people.

Mensen leerden voorzichtiger te zijn met het lenen van geld.

People learned to be more careful about borrowing money.

Na vele jaren werd Geldstad weer gelukkig.

After many years, Money Town became happy again.

Maar niemand vergat ooit de les: te hebzuchtig zijn kan iedereen pijn doen.

But nobody ever forgot the lesson: being too greedy can hurt everyone.