Mijn naam is Lucky de Dobbelsteen.

My name is Lucky the Dice.

Ik woon in een donkere doos met mijn vriend Ongeluk.

I live in a dark box with my friend Unlucky.

Wij zijn witte kubussen met zwarte stippen.

We are white cubes with black dots.

Elke nacht haalt Grote Tom ons tevoorschijn.

Every night, Big Tom takes us out.

Hij houdt ons stevig vast in zijn zweterige handen.

He holds us tight in his sweaty hands.

Hij fluistert tegen ons alsof we magie zijn.

He whispers to us like we are magic.

"Kom op, Lucky!"

"Come on, Lucky!"

"Help me winnen!"

"Help me win!"

zegt hij.

he says.

Maar ik kan mijn nummers niet kiezen.

But I cannot choose my numbers.

Wanneer Tom me gooit, rol ik gewoon maar door en door.

When Tom throws me, I just roll and roll.

Soms toon ik zes stippen.

Sometimes I show six dots.

Soms toon ik één punt.

Sometimes I show one dot.

Het is geen magie.

It is not magic.

Het is gewoon toeval.

It is just chance.

Tom begrijpt dit niet.

Tom does not understand this.

Als hij geld wint, kust hij me.

When he wins money, he kisses me.

Als hij geld verliest, wordt hij boos op mij en Unlucky.

When he loses money, he gets angry at me and Unlucky.

"Jullie zijn slechte dobbelstenen!"

"You are bad dice!"

roept hij.

he shouts.

Vanavond is anders.

Tonight is different.

Tom heeft geen geld meer.

Tom has no more money.

Zijn vrouw heeft hem verlaten.

His wife left him.

Zijn kinderen praten niet met hem.

His children do not talk to him.

Hij zit alleen aan tafel.

He sits alone at the table.

"Nog één spelletje,"

"One more game,"

zegt hij.

he says.

"Nog maar eentje."

"Just one more."

Maar zijn zakken zijn leeg.

But his pockets are empty.

Hij kijkt ons aan met droevige ogen.

He looks at us with sad eyes.

"Het spijt me,"

"I'm sorry,"

fluistert hij.

he whispers.

"Ik dacht dat je me rijk zou maken."

"I thought you would make me rich."

Tom loopt weg.

Tom walks away.

Hij laat ons op de tafel achter.

He leaves us on the table.

Een klein meisje vindt ons.

A little girl finds us.

"Mooie blokjes!"

"Pretty blocks!"

zegt ze.

she says.

Ze stopt ons in haar speelgoeddoos bij de teddyberen en poppen.

She puts us in her toy box with teddy bears and dolls.

Hier zijn we geen magische dobbelstenen om mee te gokken.

Here, we are not magic gambling dice.

Wij zijn slechts speelgoed.

We are just toys.

Het kleine meisje rolt ons heen en weer om spelletjes te spelen met haar vriendinnen.

The little girl rolls us to play games with her friends.

Ze lachen wanneer we verschillende getallen laten zien.

They laugh when we show different numbers.

Dit is beter.

This is better.

Wij helpen kinderen plezier te hebben in plaats van volwassenen verdrietig te maken.

We help children have fun instead of making grown-ups sad.

Soms is het grootste geluk weten wanneer je moet stoppen met spelen.

Sometimes the best luck is knowing when to stop playing.