Lang geleden leefde er een spin genaamd Anansi.

Long ago, there lived a spider named Anansi.

Hij was heel slim maar ook heel hebzuchtig.

He was very clever but also very greedy.

Anansi wilde alle vreugde ter wereld voor zichzelf hebben.

Anansi wanted to have all the joy in the world for himself.

Op een dag hoorde Anansi over een bijzondere man die de Vreugdejongleur werd genoemd.

One day, Anansi heard about a special man called the Joy Juggler.

Deze man kon ballen van pure vreugde jongleren.

This man could juggle balls of pure happiness.

Wanneer mensen naar hem keken, voelden zij zich zeer gelukkig en lachten veel.

When people watched him, they felt very happy and laughed a lot.

Anansi dacht,

Anansi thought,

"Ik wil die vreugdeballen."

"I want those joy balls."

"Dan zal ik de gelukkigste persoon ter wereld zijn."

"Then I will be the happiest person in the world."

Dus ging Anansi op zoek naar de Vreugdejongleur.

So Anansi went to find the Joy Juggler.

Hij vond hem op het dorpsplein.

He found him in the village square.

Veel mensen keken toe en glimlachten.

Many people were watching and smiling.

De Vreugdejongleur wierp heldere, kleurrijke ballen in de lucht.

The Joy Juggler threw bright, colorful balls in the air.

De ballen fonkelden als sterren.

The balls sparkled like stars.

Anansi smeedde een plan.

Anansi made a plan.

Hij wachtte tot de nacht viel toen iedereen sliep.

He waited until night when everyone was sleeping.

Toen sloop hij naar de plaats waar de Vreugdegoochelaar zijn magische ballen bewaarde.

Then he crept to where the Joy Juggler kept his magic balls.

"Nu zal alle vreugde van mij zijn!"

"Now all the joy will be mine!"

zei Anansi.

said Anansi.

Hij nam alle ballen en rende weg naar zijn huis.

He took all the balls and ran away to his house.

Maar toen Anansi probeerde om alleen met de ballen te jongleren, gebeurde er iets vreemds.

But when Anansi tried to juggle the balls alone, something strange happened.

De ballen werden zwaar en donker.

The balls became heavy and dark.

Ze fonkelden niet meer.

They did not sparkle anymore.

Anansi voelde zich verdrietig in plaats van blij.

Anansi felt sad instead of happy.

"Waarom werken ze niet?"

"Why don't they work?"

vroeg Anansi zich af.

Anansi asked himself.

De volgende dag zag Anansi de dorpelingen.

The next day, Anansi saw the village people.

Ze zagen er allemaal erg verdrietig uit.

They all looked very sad.

Niemand glimlachte of lachte.

No one was smiling or laughing.

De kinderen speelden niet.

The children did not play.

De Vreugdejongleur zat alleen, bezorgd kijkend.

The Joy Juggler sat alone, looking worried.

Toen begreep Anansi het.

Then Anansi understood.

Vreugde was er niet voor bedoeld om door één persoon bewaard te worden.

Joy was not meant to be kept by one person.

Vreugde was bedoeld om met iedereen gedeeld te worden.

Joy was meant to be shared with everyone.

Anansi had spijt van wat hij had gedaan.

Anansi felt sorry for what he did.

Hij bracht de magische ballen terug naar de Vreugdegoochelaar.

He took the magic balls back to the Joy Juggler.

"Het spijt me,"

"I am sorry,"

zei Anansi.

said Anansi.

"Ik heb je vreugdeballen weggenomen."

"I took your joy balls."

Hier zijn ze.

"Here they are."

De Vreugdejongleur glimlachte.

The Joy Juggler smiled.

"Dank je wel dat je ze hebt teruggebracht, Anansi."

"Thank you for bringing them back, Anansi."

"Wil je me helpen om vreugde met iedereen te delen?"

"Would you like to help me share joy with everyone?"

Anansi knikte.

Anansi nodded.

Samen jongleerden zij met de ballen.

Together, they juggled the balls.

De ballen werden weer helder en mooi.

The balls became bright and beautiful again.

Alle mensen kwamen kijken.

All the people came to watch.

Iedereen lachte en voelde zich gelukkig.

Everyone laughed and felt happy.

Vanaf die dag leerde Anansi dat vreugde delen iedereen gelukkiger maakt, hemzelf inbegrepen.

From that day on, Anansi learned that sharing joy makes everyone happier, including himself.