Anansi de spin woonde in een klein dorp.

Anansi the spider lived in a small village.

Hij was heel slim maar ook zeer hebzuchtig.

He was very clever but also very greedy.

Hij wilde altijd meer dingen voor zichzelf.

He always wanted more things for himself.

Op een dag hoorde Anansi over een magische kristalgrot.

One day, Anansi heard about a magic crystal cave.

De grot was vol prachtige kristallen die wensen waar konden maken.

The cave was full of beautiful crystals that could make wishes come true.

Maar de grot was gevaarlijk.

But the cave was dangerous.

Veel dieren probeerden de kristallen te pakken, maar ze kwamen nooit terug.

Many animals tried to get the crystals, but they never came back.

Anansi dacht dat hij slimmer was dan alle andere dieren.

Anansi thought he was smarter than all the other animals.

Hij besloot naar de kristalgrot te gaan.

He decided to go to the crystal cave.

Hij liep door het donkere woud totdat hij de grot vond.

He walked through the dark forest until he found the cave.

De grot was verbazingwekkend.

The cave was amazing.

Hij was vol heldere, kleurrijke kristallen.

It was full of bright, colorful crystals.

Ze waren rood, blauw, groen en geel.

They were red, blue, green, and yellow.

Ze schitterden als sterren.

They shined like stars.

Anansi's ogen werden heel groot.

Anansi's eyes became very big.

Hij wilde alle kristallen.

He wanted all the crystals.

Anansi begon zoveel kristallen te pakken als hij kon dragen.

Anansi started to take as many crystals as he could carry.

Hij stopte ze in zijn tas.

He put them in his bag.

Hij deed ze in zijn zakken.

He put them in his pockets.

Hij hield er zelfs enkele in zijn mond.

He even held some in his mouth.

Maar de kristallen waren magisch.

But the crystals were magic.

Wanneer iemand er te veel nam, werd de grot boos.

When someone took too many, the cave became angry.

De muren begonnen te beven.

The walls started to shake.

Rotsen begonnen van het plafond te vallen.

Rocks began to fall from the ceiling.

"Ik moet nu vertrekken!"

"I must leave now!"

dacht Anansi.

thought Anansi.

Maar hij had te veel kristallen.

But he had too many crystals.

Hij was te zwaar om snel te bewegen.

He was too heavy to move fast.

Hij probeerde te rennen, maar hij kon alleen langzaam lopen.

He tried to run, but he could only walk slowly.

De grot beefde steeds heviger.

The cave shook more and more.

Anansi wist dat hij moest kiezen.

Anansi knew he had to choose.

Hij kon de kristallen houden en voor altijd gevangen blijven in de grot.

He could keep the crystals and stay trapped in the cave forever.

Of hij zou de kristallen kunnen laten vallen en ontsnappen.

Or he could drop the crystals and escape.

Anansi was bang.

Anansi was scared.

Hij wilde niet sterven in de grot.

He did not want to die in the cave.

Langzaam liet hij de kristallen een voor een vallen.

Slowly, he dropped the crystals one by one.

Terwijl hij ze liet vallen, kon hij sneller bewegen.

As he dropped them, he could move faster.

Uiteindelijk liet Anansi alle kristallen vallen behalve één kleine blauwe.

Finally, Anansi dropped all the crystals except one small blue one.

Hij rende de grot uit net voordat deze voor altijd sloot.

He ran out of the cave just before it closed forever.

Anansi keek naar zijn ene kleine kristal.

Anansi looked at his one small crystal.

Hij voelde zich bedroefd dat hij er niet meer had.

He felt sad that he did not have more.

Maar toen deed hij een wens op de kristal.

But then he made a wish on the crystal.

Hij wenste om wijsheid in plaats van rijkdom.

He wished for wisdom instead of riches.

Het kristal vervulde zijn wens.

The crystal granted his wish.

Anansi leerde dat hebzuchtig zijn gevaarlijk is.

Anansi learned that being greedy is dangerous.

Hij leerde dat een beetje hebben beter is dan alles verliezen.

He learned that having a little is better than losing everything.

Vanaf die dag deelde Anansi zijn wijsheid met iedereen in het dorp.

From that day, Anansi shared his wisdom with everyone in the village.

Hij vertelde hen dat de beste schatten de dingen zijn die we met anderen delen, niet de dingen die we voor onszelf houden.

He told them that the best treasures are the things we share with others, not the things we keep for ourselves.