Lang geleden leefde er een slimme spin genaamd Anansi.

Long ago, there lived a clever spider named Anansi.

Hij was erg slim maar raakte soms in de problemen.

He was very smart but sometimes got into trouble.

Op een dag zag Anansi donkere wolken aan de hemel.

One day, Anansi saw dark clouds in the sky.

Hij hoorde luide donder.

He heard loud thunder.

De Dondergod was weer boos.

The Thunder God was angry again.

Wanneer de Dondergod boos was, viel er geen regen.

When the Thunder God was angry, no rain fell.

De planten stierven.

The plants died.

De dieren hadden geen water.

The animals had no water.

Anansi wilde zijn vrienden helpen.

Anansi wanted to help his friends.

Hij besloot de Dondergod in de hemel te bezoeken.

He decided to visit the Thunder God in the sky.

Anansi klom langs zijn web omhoog, heel hoog.

Anansi climbed up his web very high.

Hij klom en klom totdat hij de wolken bereikte.

He climbed and climbed until he reached the clouds.

"Dondergod,"

"Thunder God,"

zei Anansi.

said Anansi.

"Waarom ben je zo boos?"

"Why are you so angry?"

"De aarde heeft regen nodig."

"The earth needs rain."

De Dondergod keek neer op de kleine spin.

The Thunder God looked down at the small spider.

"Ik ben boos omdat de mensen mij zijn vergeten."

"I am angry because people forgot about me."

Ze danken mij niet voor de regen.

"They do not thank me for the rain."

Anansi dacht even na.

Anansi thought for a moment.

"Wat als ik mensen help om jou te herinneren?"

"What if I help people remember you?"

"Zul je weer regen sturen?"

"Will you send rain again?"

"Ja,"

"Yes,"

zei de Dondergod.

said the Thunder God.

"Maar eerst moet je een test doorstaan."

"But first, you must pass a test."

"Breng mij het mooiste geluid ter wereld."

"Bring me the most beautiful sound in the world."

Anansi ging terug naar de aarde.

Anansi went back to earth.

Hij luisterde naar vele geluiden.

He listened to many sounds.

Hij hoorde vogels zingen.

He heard birds singing.

Hij hoorde kinderen lachen.

He heard children laughing.

Hij hoorde de wind in de bomen.

He heard the wind in the trees.

Maar welk geluid was het mooiste?

But which sound was the most beautiful?

Toen kreeg Anansi een idee.

Then Anansi had an idea.

Hij bracht alle mensen bij elkaar.

He gathered all the people together.

Hij vertelde hen over de Dondergod.

He told them about the Thunder God.

Hij vroeg hen samen te zingen om de Dondergod te bedanken voor de regen.

He asked them to sing together to thank the Thunder God for rain.

Alle mensen zongen.

All the people sang.

Hun stemmen voegden zich samen tot één prachtig lied.

Their voices joined together in one beautiful song.

Het lied steeg op naar de hemel.

The song rose up to the sky.

De Dondergod hoorde het lied.

The Thunder God heard the song.

Hij glimlachte.

He smiled.

"Dit is het mooiste geluid,"

"This is the most beautiful sound,"

zei hij.

he said.

"Het zijn mensen die dankbaar zijn."

"It is people being grateful."

De Dondergod zond regen naar de aarde.

The Thunder God sent rain to the earth.

De planten werden weer groen.

The plants grew green again.

De dieren vonden water om te drinken.

The animals found water to drink.

Vanaf die dag dachten de mensen er altijd aan om de Dondergod te bedanken voor de regen.

From that day, people always remembered to thank the Thunder God for rain.

En Anansi leerde dat mensen samenbrengen beter was dan alleen slim zijn.

And Anansi learned that bringing people together was better than being clever alone.