Mijn naam is Bob de Mol.

My name is Bob the Mole.

Ik leef onder de grond.

I live under the ground.

Ik woon hier al tien jaar.

I have lived here for ten years.

Ik kom nooit naar boven om de zon te zien.

I never come up to see the sun.

Waarom blijf ik hier beneden?

Why do I stay down here?

Omdat ik boos ben.

Because I am angry.

Ik ben boos op alles.

I am angry at everything.

De konijnen bovengronds zijn gelukkig.

The rabbits above ground are happy.

De vogels zingen mooie liedjes.

The birds sing pretty songs.

Maar ik?

But me?

Ik graaf gewoon gaten en denk slechte gedachten.

I just dig holes and think bad thoughts.

Gisteren zei een worm gedag tegen me.

Yesterday, a worm said hello to me.

Ik was gemeen tegen de worm.

I was mean to the worm.

Waarom?

Why?

Omdat gemeen zijn me sterk doet voelen.

Because being mean makes me feel strong.

Als ik aardig ben, voel ik me zwak.

When I am nice, I feel weak.

Dus kies ik ervoor om gemeen te zijn.

So I choose to be mean.

Ik leefde vroeger bovengronds.

I used to live above ground.

Ik had vrienden.

I had friends.

Maar ik zei altijd de verkeerde dingen.

But I always said the wrong things.

Ik maakte mensen verdrietig.

I made people sad.

Dus ik kwam hier naar beneden om me te verstoppen.

So I came down here to hide.

Soms hoor ik kinderen boven me spelen.

Sometimes I hear children playing above me.

Ze lachen en rennen.

They laugh and run.

Dit maakt me nog bozer.

This makes me more angry.

Waarom zijn zij blij wanneer ik het niet ben?

Why are they happy when I am not?

Het is niet eerlijk.

It is not fair.

Ik schrijf deze woorden op de aardemuur met mijn klauw.

I write these words on the dirt wall with my claw.

Misschien zal ooit een ander boos dier ze lezen.

Maybe someday, another angry animal will read them.

Ze zullen me begrijpen. Ik zou naar boven kunnen gaan en sorry zeggen tegen mijn oude vrienden.

They will understand me. I could go up and say sorry to my old friends.

Ik zou kunnen proberen aardig te zijn.

I could try to be nice.

Maar nee. Ik blijf hier.

But no. I will stay here.

Boos zijn is makkelijker dan spijt hebben.

Being angry is easier than being sorry.

De andere mollen denken dat ik gek ben.

The other moles think I am crazy.

Zij werken hard en slapen goed.

They work hard and sleep well.

Maar ik denk alleen maar en denk tot mijn hoofd pijn doet.

But I just think and think until my head hurts.

Dit is mijn leven.

This is my life.

Donker, boos en alleen.

Dark, angry, and alone.

En weet je wat?

And you know what?

Ik kies ervoor dat het zo is.

I choose it this way.