Verborgen cellen vinden om kanker te bestrijden

Dr. Ann Tsukamoto werkte elke dag in haar heldere laboratorium.

Ze droeg een witte jas en een veiligheidsbril.

Haar handen bewogen snel tussen reageerbuizen en machines.

Ann bestudeerde speciale cellen die stamcellen worden genoemd.

Deze cellen waren heel belangrijk.

Ze konden elk type cel in het menselijk lichaam worden.

Ann wilde ze beter begrijpen.

Kanker was een vreselijke ziekte.

Het maakte mensen erg ziek.

Soms stierven mensen aan kanker.

Ann voelde zich verdrietig over dit probleem.

Ze besloot om kanker te bestrijden met wetenschap.

Eerst moest Ann stamcellen vinden.

Dit was niet gemakkelijk.

Stamcellen verstopten zich in het menselijk lichaam.

Ze zagen eruit als andere cellen.

Ann moest heel slim zijn.

Ze mengde chemicaliën in glazen containers.

De chemicaliën gloeiden in felle kleuren.

Rode, blauwe en groene lichten vulden haar laboratorium.

Ann bekeek de cellen door een krachtige microscoop.

Dag na dag werkte Ann hard.

Ze kwam vroeg naar haar werk.

Ze bleef 's avonds laat.

Haar ogen deden pijn van het kijken naar kleine cellen.

Maar Ann gaf nooit op.

Toen gebeurde er iets geweldigs.

Ann ontdekte een manier om stamcellen te vinden.

Ze kon ze scheiden van andere cellen.

Dit was als het vinden van diamanten in een hoop stenen.

Andere wetenschappers hoorden over Ann's ontdekking.

Ze raakten erg opgewonden.

Ann's methode zou miljoenen zieke mensen kunnen helpen.

Artsen zouden stamcellen kunnen gebruiken om kankerpatiënten te behandelen.

Maar Ann kreeg te maken met veel uitdagingen.

Sommige mensen vertrouwden haar onderzoek niet.

Ze stelden moeilijke vragen.

Ze wilden bewijs dat haar methode werkte.

Ann voelde zich soms gefrustreerd.

De wetenschap ging langzaam vooruit.

Elk experiment duurde weken om af te ronden.

Ze had geduld en vastberadenheid nodig.

Haar familie steunde haar tijdens moeilijke tijden.

Ann zette haar experimenten voort.

Ze testte haar methode keer op keer.

Elke test gaf haar nieuwe informatie.

Langzaam verbeterde ze haar techniek.

De jaren gingen voorbij.

Ann's onderzoek werd wereldberoemd.

Medische scholen leerden studenten over haar ontdekkingen.

Ziekenhuizen begonnen haar methoden te gebruiken om patiënten te helpen.

Kankerpatiënten kregen nieuwe behandelingen.

Artsen haalden stamcellen van gezonde mensen.

Ze plaatsten deze cellen in zieke patiënten.

Veel mensen werden beter.

Ann voelde zich trots op haar werk.

Ze had geholpen een groot probleem op te lossen.

Maar ze wist dat haar werk nog niet af was.

Kanker was nog steeds een gevaarlijke ziekte.

Vandaag zet Ann haar onderzoek voort.

Ze leidt jonge wetenschappers op.

Ze leert hen nieuwsgierig en volhardend te zijn.

Ze laat hen zien hoe ze microscopen en computers moeten gebruiken.

Ann's laboratorium is drukker dan ooit.

Studenten uit verschillende landen werken daar.

Ze willen allemaal ziektes bestrijden met stamcellen.

Ann glimlacht als ze haar studenten hard ziet werken.

Zij zullen nieuwe ontdekkingen doen.

Ze zullen meer zieke mensen helpen beter te worden.

De strijd tegen kanker gaat door.

Maar dankzij Ann's werk hebben artsen krachtige nieuwe wapens.

Stamcellen geven hoop aan miljoenen mensen wereldwijd.