Eens was er een snelle haas en een trage schildpad.

Cnce, there was a fast hare and a slow tortoise.

De haas lachte altijd met de schildpad omdat ze traag was.

The hare always made fun of the tortoise for being slow.

Op een dag had de schildpad er genoeg van en daagde de haas uit voor een race.

One day, the tortoise had enough and challenged the hare to a race.

De haas lachte en stemde toe.

The hare laughed and agreed.

Op de dag van de race rende de haas heel snel.

On the day of the race, the hare ran very fast.

Hij keek achterom en zag de schildpad ver achter zich.

He looked back and saw the tortoise far behind.

"Ik heb genoeg tijd", dacht de haas.

"I have plenty of time," the hare thought.

Ik ga even slapen.

"I'll take a nap."

Dus vond hij een schaduwrijke plek en viel in slaap.

So, he found a shady spot and fell asleep.

De schildpad, hoewel langzaam, bleef lopen.

The tortoise, although slow, kept walking.

Hij is nooit gestopt.

He never stopped.

Hij liep langs de haas, die nog sliep.

He walked past the hare, who was still sleeping.

Toen de schildpad de finish bereikte, sliep de haas nog.

When the tortoise reached the finish line, the hare was still asleep.

Toen de haas wakker werd, rende hij zo snel hij kon.

When the hare woke up, he ran as fast as he could.

Maar het was te laat.

But it was too late.

De schildpad had de race al gewonnen.

The tortoise had already won the race.

De haas leerde die dag een waardevolle les: langzaam en vasthoudend wint de race.

The hare learned a valuable lesson that day: Slow and steady wins the race.