The Wolf Who Sold the Sky

Once upon a time, in a great city of glass towers, there lived a clever wolf named Wolfram.

Er was eens, in een grote stad van glazen torens, een slimme wolf genaamd Wolfram.

He had silver fur that shone in the sunlight and a voice as smooth as honey.

Hij had zilveren vacht die glansde in het zonlicht en een stem zo glad als honing.

When Wolfram spoke, even the wisest owls stopped to listen.

Wanneer Wolfram sprak, stopten zelfs de wijste uilen om te luisteren.

One morning, Wolfram stood before a gathering of whales—the richest creatures in all the ocean.

Op een ochtend stond Wolfram voor een bijeenkomst van walvissen—de rijkste wezens in heel de oceaan.

These whales controlled vast treasures of gold beneath the waves.

Deze walvissen beheersten enorme schatten aan goud onder de golven.

"Dear friends," Wolfram announced, his tail swishing with excitement, "I have discovered something magnificent!

"Lieve vrienden," kondigde Wolfram aan, terwijl zijn staart heen en weer zwiepte van opwinding, "ik heb iets geweldigs ontdekt!"

I can transform ordinary caves into magical places where all animals can work together and create wonderful things!"

Ik kan gewone grotten omtoveren tot magische plekken waar alle dieren kunnen samenwerken en prachtige dingen kunnen creëren!

The whales looked at each other.

De walvissen keken naar elkaar.

"But caves are just caves," said the oldest whale.

"Maar grotten zijn gewoon grotten," zei de oudste walvis.

Wolfram laughed warmly.

Wolfram lachte hartelijk.

"Ah, but these are not ordinary caves!

"Ah, maar dit zijn geen gewone grotten!

These are special caves of the future.

Dit zijn bijzondere grotten van de toekomst.

I call them 'WonderCaves.'

Ik noem ze 'WonderGrotten.'

When animals work inside them, they become ten times more creative!"

Wanneer dieren in hen werken, worden ze tien keer creatiever!

The youngest whale, eager to be part of something new, asked, "How does this magic work?"

De jongste walvis, gretig om deel uit te maken van iets nieuws, vroeg: "Hoe werkt deze magie?"

Wolfram's eyes sparkled.

Wolframs ogen fonkelden.

"It's my secret recipe!

"Het is mijn geheime recept!"

I paint the walls bright colors, place soft cushions everywhere, and serve free honey water.

Ik schilder de muren in felle kleuren, leg overal zachte kussens neer en serveer gratis honingwater.

The magic happens naturally!"

De magie gebeurt vanzelf!

The whales were amazed.

De walvissen waren verbaasd.

No one had ever thought to make caves beautiful before.

Niemand had er ooit aan gedacht om grotten mooi te maken.

They began giving Wolfram their gold—first a little, then more and more.

Ze begonnen Wolfram hun goud te geven—eerst een beetje, toen steeds meer.

Soon, Wolfram had mountains of gold coins.

Al snel had Wolfram bergen goudstukken.

With this borrowed treasure, Wolfram began his grand plan.

Met deze geleende schat begon Wolfram zijn grootse plan.

He rented the finest caves in the forest, the most expensive ones near the waterfall.

Hij huurde de mooiste grotten in het bos, de duurste bij de waterval.

He decorated them with golden branches and crystal stones.

Hij versierde ze met gouden takken en kristallen stenen.

He hired peacocks to serve honey water all day long.

Hij huurde pauwen in om de hele dag honingwater te serveren.

But Wolfram didn't stop there.

Maar Wolfram stopte daar niet.

He bought himself a golden carriage pulled by eagles.

Hij kocht voor zichzelf een gouden koets getrokken door adelaars.

He moved into a castle made of clouds, high above the forest.

Hij verhuisde naar een kasteel gemaakt van wolken, hoog boven het bos.

He threw parties every night where he served the rarest berries from distant lands.

Hij gaf elke avond feesten waar hij de zeldzaamste bessen uit verre landen serveerde.

"Look at my empire!"

"Kijk naar mijn rijk!"

Wolfram would howl from his cloud castle.

Wolfram zou huilen vanuit zijn wolkenkasteel.

"I am the king of all working animals!"

"Ik ben de koning van alle werkende dieren!"

The other animals whispered among themselves.

De andere dieren fluisterden onder elkaar.

The practical beaver noticed something strange.

De praktische bever merkte iets vreemds op.

"These WonderCaves cost ten gold coins to rent from the mountain owner, but Wolfram charges us twenty gold coins to use them.

"Deze WonderGrotten kosten tien goudstukken om te huren van de bergeigenaar, maar Wolfram rekent ons twintig goudstukken om ze te gebruiken."

Where does the magic come in?"

Waar komt de magie om de hoek kijken?

The wise owl observed, "The caves are pretty, yes.

De wijze uil merkte op: "De grotten zijn mooi, ja."

But I work just as well in my regular tree."

Maar ik werk net zo goed in mijn gewone boom.

As more animals began to question, Wolfram grew worried.

Naarmate meer dieren begonnen te twijfelen, werd Wolfram ongerust.

He needed more gold to pay for his cloud castle and eagle carriage.

Hij had meer goud nodig om zijn wolkenkasteel en adelaarkoets te betalen.

So he went back to the whales with an even bigger story.

Dus hij ging terug naar de walvissen met een nog groter verhaal.

"My dear whales," he said, "WonderCaves are just the beginning!

"Mijn lieve walvissen," zei hij, "WonderGrotten zijn nog maar het begin!"

Soon, I will own the very sky itself!

Binnenkort zal ik de hemel zelf bezitten!

Every cloud will be a WonderCave!

Elke wolk wordt een WonderGrot!

Every star will shine for our workers!"

Elke ster zal schijnen voor onze arbeiders!

The whales, not wanting to miss out on owning the sky, gave him even more gold.

De walvissen, die niet wilden missen om de hemel te bezitten, gaven hem nog meer goud.

Wolfram's pile of borrowed treasure grew so high it touched the clouds.

Wolframs stapel geleende schatten groeide zo hoog dat hij de wolken raakte.

But one day, a young rabbit asked a simple question that echoed through the forest: "If Wolfram is so successful, why does he need to keep borrowing gold?

Maar op een dag stelde een jong konijn een simpele vraag die door het bos galmde: "Als Wolfram zo succesvol is, waarom moet hij dan steeds goud blijven lenen?"

Shouldn't his WonderCaves be making money by themselves?"

Zouden zijn WonderCaves niet vanzelf geld moeten opbrengen?

The question spread like wildfire.

De vraag verspreidde zich als een lopend vuurtje.

Animals began counting on their paws and claws.

Dieren begonnen te tellen op hun poten en klauwen.

The math didn't add up.

De rekening klopte niet.

The WonderCaves were just expensive regular caves with pretty decorations.

De WonderCaves waren gewoon dure normale grotten met mooie versieringen.

When the whales heard this, they demanded their gold back.

Toen de walvissen dit hoorden, eisten ze hun goud terug.

But Wolfram had spent it all on his castle of clouds, his golden carriage, and his endless parties.

Maar Wolfram had alles uitgegeven aan zijn kasteel van wolken, zijn gouden koets, en zijn eindeloze feesten.

The cloud castle, which was never solid to begin with, dissolved in the first rain.

Het wolkenkasteel, dat nooit echt stevig was geweest, loste op in de eerste regen.

The eagles flew away when they weren't paid.

De adelaars vlogen weg toen ze niet werden betaald.

The WonderCaves closed one by one, leaving many animals without places to work.

De WonderGrotten sloten één voor één, waardoor veel dieren zonder werkplek kwamen te zitten.

Wolfram tried to explain that he had been building something revolutionary, something that would change the forest forever.

Wolfram probeerde uit te leggen dat hij bezig was iets revolutionairs te bouwen, iets dat het bos voor altijd zou veranderen.

But the animals had learned an important lesson.

Maar de dieren hadden een belangrijke les geleerd.

The beaver built a simple but sturdy dam where animals could work.

De bever bouwde een eenvoudige maar stevige dam waar dieren konden werken.

It wasn't painted gold or filled with cushions, but it was real, and it lasted.

Het was niet goudgeverfd of gevuld met kussens, maar het was echt, en het hield stand.

As for Wolfram, some say he still wanders the forest, telling anyone who will listen about his next big idea—selling pieces of the rainbow.

Wat Wolfram betreft, sommigen zeggen dat hij nog steeds door het bos zwerft, en iedereen die wil luisteren vertelt over zijn volgende grote idee—het verkopen van stukjes van de regenboog.

The moral of the story: A castle built on borrowed gold will crumble, but honest work on solid ground will stand forever.

De moraal van het verhaal: Een kasteel gebouwd op geleend goud zal afbrokkelen, maar eerlijk werk op vaste grond zal voor altijd standhouden.