The Giant's Plastic Lie

Once upon a time, there lived a giant named Exxon.

Er was eens een reus die Exxon heette.

This giant was very big and very rich.

Deze reus was heel groot en heel rijk.

He made oil and gas for people to use in their cars and homes.

Hij maakte olie en gas voor mensen om te gebruiken in hun auto's en huizen.

But Exxon had a big problem.

Maar Exxon had een groot probleem.

When people used his oil and gas, they made lots of plastic bags and bottles.

Toen mensen zijn olie en gas gebruikten, maakten ze veel plastic zakken en flessen.

These plastic things did not go away.

Deze plastic dingen gingen niet weg.

They stayed on the Earth forever.

Ze bleven voor altijd op de Aarde.

They made the oceans dirty.

Ze maakten de oceanen vuil.

They hurt fish and birds.

Ze hebben vissen en vogels pijn gedaan.

People started to get angry.

Mensen begonnen boos te worden.

"We must stop making so much plastic!"

"We moeten stoppen met het maken van zoveel plastic!"

the people said.

zeiden de mensen.

"It is bad for our world!"

"Het is slecht voor onze wereld!"

Exxon was scared.

Exxon was bang.

If people stopped buying plastic, he would lose money.

Als mensen zouden stoppen met het kopen van plastic, zou hij geld verliezen.

So he made a sneaky plan.

Dus bedacht hij een sluwe plan.

First, Exxon hired smart people called scientists.

Ten eerste huurde Exxon slimme mensen in die wetenschappers werden genoemd.

But these scientists did not tell the truth.

Maar deze wetenschappers vertelden niet de waarheid.

They wrote fake reports that said: "Plastic is not bad!

Ze schreven nepverslagen waarin stond: "Plastic is niet slecht!"

We can recycle all plastic!

We kunnen al het plastic recyclen!

Do not worry!"

Maak je geen zorgen!

Then Exxon made pretty TV commercials.

Toen maakte Exxon mooie tv-reclames.

In these commercials, happy families threw plastic bottles into blue bins.

In deze reclames gooiden gelukkige gezinnen plastic flessen in blauwe bakken.

The bottles magically became new bottles.

De flessen werden op magische wijze nieuwe flessen.

Everything looked clean and beautiful.

Alles zag er schoon en mooi uit.

"See?"

Zie je wel?

said Exxon to the people.

zei Exxon tegen de mensen.

"Plastic is good!

Plastic is goed!

Just put it in the recycling bin.

Gooi het gewoon in de recyclingbak.

We will make it new again!"

Wij maken er weer iets nieuws van!

The people believed Exxon.

De mensen geloofden Exxon.

They felt good when they put plastic in recycling bins.

Ze voelden zich goed toen ze plastic in de recyclingbakken deden.

They thought they were helping the Earth.

Ze dachten dat ze de aarde hielpen.

So they bought more plastic bottles and bags.

Dus kochten ze meer plastic flessen en tassen.

But Exxon was lying.

Maar Exxon loog.

He knew the truth.

Hij kende de waarheid.

Most plastic could not be recycled.

Het meeste plastic kon niet gerecycled worden.

The recycling machines were too expensive.

De recyclingmachines waren te duur.

It was easier to make new plastic than to clean old plastic.

Het was makkelijker om nieuw plastic te maken dan om oud plastic schoon te maken.

So most plastic bottles went to big dumps or into the ocean.

Dus de meeste plastic flessen belandden op grote stortplaatsen of in de oceaan.

For many years, Exxon kept his secret.

Jarenlang hield Exxon zijn geheim.

He made more and more money.

Hij verdiende steeds meer geld.

But the Earth got sicker and sicker.

Maar de Aarde werd zieker en zieker.

Plastic covered beaches like snow.

Plastic bedekte stranden als sneeuw.

Fish ate tiny plastic pieces and died.

Vissen aten kleine plastic stukjes en stierven.

Even the air had small plastic bits in it.

Zelfs de lucht bevatte kleine plastic deeltjes.

One day, a brave reporter named Maya found old papers in Exxon's office.

Op een dag vond een dappere verslaggever genaamd Maya oude documenten in Exxons kantoor.

These papers showed the truth.

Deze documenten toonden de waarheid aan.

They said: "We know recycling does not work.

Ze zeiden: "We weten dat recycling niet werkt.

We know plastic hurts the Earth.

We weten dat plastic de aarde schaadt.

But we must not tell people this."

Maar we mogen dit niet aan mensen vertellen.

Maya was shocked.

Maya was geschokt.

She showed the papers to everyone.

Ze liet de papieren aan iedereen zien.

She wrote stories in newspapers.

Ze schreef verhalen in kranten.

She went on TV and told the world about Exxon's lies.

Ze ging op televisie en vertelde de wereld over Exxons leugens.

"Exxon knew plastic was bad!"

"Exxon wist dat plastic slecht was!"

Maya said.

zei Maya.

"But he lied to us for forty years!

"Maar hij heeft veertig jaar lang tegen ons gelogen!"

He made us think recycling would save us!"

Hij liet ons geloven dat recycling ons zou redden!

The people were very angry.

De mensen waren erg boos.

They felt foolish and sad.

Ze voelden zich dom en verdrietig.

They had tried to help the Earth, but Exxon had tricked them.

Ze hadden geprobeerd de aarde te helpen, maar Exxon had hen bedrogen.

Now everyone knows the truth about plastic.

Nu weet iedereen de waarheid over plastic.

It is very hard to recycle.

Het is heel moeilijk om te recyclen.

Most plastic never becomes new things.

De meeste plastic wordt nooit tot nieuwe dingen verwerkt.

It just sits in dumps or floats in the ocean forever.

Het ligt gewoon voor altijd op stortplaatsen of drijft rond in de oceaan.

The people learned an important lesson: Big companies sometimes lie to make money.

De mensen leerden een belangrijke les: Grote bedrijven liegen soms om geld te verdienen.

We must ask questions and find the truth ourselves.

We moeten vragen stellen en zelf de waarheid achterhalen.

And Exxon?

En Exxon?

He still makes plastic today.

Hij maakt nog steeds plastic.

But now people know his secret, and they are fighting back.

Maar nu kennen mensen zijn geheim, en ze vechten terug.