The Case of the Stolen Smell

Long ago in a busy town, there lived a poor man named Tom.

Lang geleden leefde er in een drukke stad een arme man die Tom heette.

He had no money for food, but every day he walked past a baker's shop.

Hij had geen geld voor eten, maar elke dag liep hij langs een bakkerij.

The baker made the most wonderful bread.

De bakker maakte het heerlijkste brood.

The smell was so good that Tom would stop and breathe it in deeply.

De geur was zo lekker dat Tom zou stoppen en diep inademden.

One day, Tom brought a piece of hard, dry bread from home.

Op een dag bracht Tom een stukje hard, droog brood mee van huis.

He stood outside the baker's shop and held his bread near the window.

Hij stond buiten de bakkerszaak en hield zijn brood bij het raam.

As he smelled the fresh bread inside, he ate his own dry piece.

Terwijl hij het verse brood binnen rook, at hij zijn eigen droog stuk.

The good smell made his poor meal taste better.

De goede geur maakte zijn arme maaltijd beter smaken.

The baker saw this happen many times.

De bakker zag dit vaak gebeuren.

He became angry.

Hij werd boos.

"This man is stealing from me!"

"Deze man steelt van mij!"

he said.

Dat zei hij.

"He takes the smell of my bread without paying!"

"Hij ruikt mijn brood zonder te betalen!"

The baker went to the judge.

De bakker ging naar de rechter.

"This poor man steals the smell of my bread every day," he told the judge.

"Deze arme man steelt elke dag de geur van mijn brood", zei hij tegen de rechter.

"He must pay me for what he has taken."

Hij moet me betalen voor wat hij heeft gestolen.

The judge thought this was a strange case, but he called Tom to court.

De rechter vond dit een vreemde zaak, maar hij riep Tom naar de rechtbank.

"Is it true that you smell the baker's bread?"

"Is het waar dat je het brood van de bakker ruikt?"

asked the judge.

vroeg de rechter.

"Yes, sir," said Tom.

"Ja, meneer", zei Tom.

"I have no money for good food.

"Ik heb geen geld voor goed eten.

The smell helps me eat my dry bread."

De geur helpt me mijn droog brood te eten".

The judge turned to the baker.

De rechter wendde zich tot de bakker.

"How much money do you want for the stolen smell?"

Hoeveel geld wil je voor de gestolen geur?

"Three silver coins," said the baker with a greedy smile.

"Drie zilveren munten", zei de bakker met een hebzuchtige glimlach.

The judge nodded.

De rechter knikte.

He asked Tom, "Do you have three silver coins?"

Hij vroeg Tom: "Heb je drie zilveren munten?"

Tom reached into his pocket and pulled out his last three coins.

Tom stak zijn hand in zijn zak en trok zijn laatste drie munten eruit.

They were all he had in the world.

Ze waren alles wat hij in de wereld had.

"Shake the coins in your hand," said the judge.

"Schud de munten in je hand", zei de rechter.

Tom shook the coins.

Tom schudde de munten.

They made a pleasant ringing sound.

Ze maakten een aangenaam geluid.

"Baker, did you hear that sound?"

Baker, heb je dat geluid gehoord?

asked the judge.

"Yes, I heard it clearly," said the baker, eager to get his money.

"Good," said the judge.

"The payment is complete.

Tom has paid for the smell of your bread with the sound of his money.

The sound of money for the smell of bread - this is fair.

Tom, you may keep your coins."

The baker's face turned red.

He had been too greedy.

Tom walked away with his coins still in his pocket, and the people in the court smiled at the wise judge's decision.

Moral: If you try to sell what costs you nothing, you may be paid with the same.