Captain Maya's Endless Storm Warning

Captain Maya loved the ocean more than anything in the world.

Kapitein Maya hield meer van de oceaan dan van wat ook ter wereld.

She sailed her big red ship every day.

Ze voer elke dag met haar grote rode schip.

The sun was warm and the water was blue.

De zon was warm en het water was blauw.

Maya was very happy.

Maya was heel blij.

One morning, Maya saw dark clouds in the sky.

Op een ochtend zag Maya donkere wolken aan de hemel.

The wind began to blow hard.

De wind begon hard te waaien.

Her ship moved up and down on the big waves.

Haar schip bewoog op en neer op de grote golven.

Maya was not afraid.

Maya was niet bang.

She had sailed through many storms before.

Ze had eerder door vele stormen gevaren.

But this storm was different.

Maar deze storm was anders.

The rain fell like rocks from the sky.

De regen viel als stenen uit de hemel.

Lightning made the dark sky bright for just one second.

De bliksem maakte de donkere hemel voor slechts één seconde helder.

Thunder made loud noises that hurt Maya's ears.

De donder maakte luide geluiden die Maya's oren pijn deden.

Her ship spun around and around like a toy.

Haar schip draaide rond en rond als een speelgoedje.

"I must find land!"

"Ik moet land vinden!"

Maya shouted to her crew.

riep Maya naar haar bemanning.

But when she looked around, all her sailors were gone.

Maar toen ze om zich heen keek, waren al haar matrozen verdwenen.

She was alone on her ship.

Ze was alleen op haar schip.

The storm had taken them away.

De storm had hen weggenomen.

Maya tried to sail to the beach, but the wind pushed her ship back to the deep water.

Maya probeerde naar het strand te zeilen, maar de wind duwde haar schip terug naar het diepe water.

She tried again and again.

Ze probeerde het keer op keer.

Each time, the storm was stronger.

Elke keer was de storm sterker.

Each time, her ship went back to the ocean.

Elke keer ging haar schip terug naar de oceaan.

Days passed.

Er gingen dagen voorbij.

Weeks passed.

Weken gingen voorbij.

Years passed.

Jaren gingen voorbij.

Maya could not reach land.

Maya kon het land niet bereiken.

She could not stop sailing.

Ze kon niet stoppen met zeilen.

The storm followed her everywhere she went.

De storm volgde haar overal waar ze ging.

Her red ship became old and gray.

Haar rode schip werd oud en grijs.

Her clothes became torn and dirty.

Haar kleren werden gescheurd en vuil.

But Maya could not die.

Maar Maya kon niet sterven.

She could not rest.

Zij kon niet rusten.

Maya learned something important during those long years.

Maya leerde iets belangrijks tijdens die lange jaren.

Before big storms came to hurt other ships, she could see them first.

Voordat grote stormen andere schepen konden beschadigen, kon zij ze als eerste zien.

She could feel them in her bones.

Ze kon ze in haar botten voelen.

She could smell them in the air.

Ze kon ze in de lucht ruiken.

Now Maya had a new job.

Nu had Maya een nieuwe baan.

When she saw a storm coming, she sailed her ghost ship to warn other sailors.

Wanneer ze een storm zag aankomen, zeilde ze met haar spookschip om andere zeilers te waarschuwen.

She would appear next to their boats and shout, "Big storm is coming!

Ze verscheen naast hun boten en riep: "Er komt een grote storm aan!"

Go home now!

Ga nu naar huis!

Save yourselves!"

Red jezelf!

Some sailors listened to Maya.

Sommige matrozen luisterden naar Maya.

They sailed their ships to safe harbors.

Ze voeren hun schepen naar veilige havens.

They lived to see their families again.

Ze leefden om their families weer te zien.

But other sailors laughed at the strange woman on the old gray ship.

Maar andere zeelieden lachten om de vreemde vrouw op het oude grijze schip.

They did not believe her warnings.

Ze geloofden haar waarschuwingen niet.

These sailors were lost in the storms.

Deze zeelieden gingen verloren in de stormen.

Every night, Maya looks at the stars and remembers her old life.

Elke nacht kijkt Maya naar de sterren en denkt ze terug aan haar oude leven.

She remembers the warm sun and calm blue water.

Ze herinnert zich de warme zon en het kalme blauwe water.

She remembers her crew and their happy songs.

Ze herinnert zich haar bemanning en hun vrolijke liedjes.

She feels sad, but she knows her work is important.

Ze voelt zich verdrietig, maar ze weet dat haar werk belangrijk is.

Maya still sails the ocean today.

Maya vaart nog steeds over de oceaan.

Fishermen call her the Flying Dutchman, even though she is a woman.

Vissers noemen haar de Vliegende Hollander, ook al is ze een vrouw.

When you see an old gray ship on a clear day, wave to Maya.

Als je op een heldere dag een oud grijs schip ziet, zwaai dan naar Maya.

She is lonely after all these years.

Ze is eenzaam na al die jaren.

When storm clouds gather and the wind grows cold, listen for her voice.

Wanneer de stormwolken samenpakken en de wind koud wordt, luister dan naar haar stem.

She is trying to save your life.

Ze probeert je leven te redden.

Maya cannot go home, but she helps others find their way back to the people they love.

Maya kan niet naar huis, maar ze helpt anderen de weg terug te vinden naar de mensen van wie ze houden.

This is her gift to the world, and this is her curse.

Dit is haar geschenk aan de wereld, en dit is haar vloek.