Een schildpad leefde bij een vijver.

A tortoise lived by a pond.

Twee eenden waren zijn vrienden.

Two ducks were his friends.

Ze praatten graag elke dag samen.

They liked to talk together every day.

Op een zomer werd de vijver zeer droog.

One summer, the pond became very dry.

Er was geen water meer over.

There was no water left.

De eenden zeiden,

The ducks said,

"Wij moeten naar een andere vijver vliegen."

"We must fly to another pond."

"Maar je kunt niet met ons meevliegen."

"But you cannot fly with us."

De schildpad was bedroefd.

The tortoise was sad.

Hij zei,

He said,

"Neem me alsjeblieft met je mee."

"Please take me with you."

"Ik wil hier niet alleen blijven."

"I do not want to stay here alone."

De eenden dachten lange tijd na.

The ducks thought for a long time.

Toen zei een eend,

Then one duck said,

"Wij hebben een idee."

"We have an idea."

"Wij zullen een stok vasthouden met onze snavels."

"We will hold a stick with our beaks."

"Jullie kunnen het midden van de stok bijten."

"You can bite the middle of the stick."

Dan kunnen we je dragen.

"Then we can carry you."

De schildpad was gelukkig.

The tortoise was happy.

"Dat is een goed plan!"

"That is a good plan!"

zei hij.

he said.

De eenden vonden een sterke tak.

The ducks found a strong stick.

Ze vertelden de schildpad,

They told the tortoise,

"Je mag je mond niet opendoen."

"You must not open your mouth."

"Je mag niet praten."

"You must not talk."

"Als je praat, zul je vallen."

"If you talk, you will fall."

De schildpad zei,

The tortoise said,

"Ik begrijp het."

"I understand."

"Ik zal niet praten."

"I will not talk."

De eenden pakten de stok op.

The ducks picked up the stick.

De schildpad beet in het midden.

The tortoise bit the middle.

Ze begonnen te vliegen.

They began to fly.

Mensen op de grond zagen hen.

People on the ground saw them.

Ze wezen en riepen,

They pointed and shouted,

Kijk!

"Look!"

"Een schildpad vliegt!"

"A tortoise is flying!"

"Hoe vreemd!"

"How strange!"

"Hoe grappig!"

"How funny!"

De schildpad hoorde de mensen.

The tortoise heard the people.

Hij wilde hun vertellen dat het zijn idee was.

He wanted to tell them it was his idea.

Hij vergat de waarschuwing.

He forgot the warning.

Hij opende zijn mond om te spreken.

He opened his mouth to speak.

De schildpad viel naar de grond.

The tortoise fell down to the ground.

Hij was gewond maar niet dood.

He was hurt but not dead.

De eenden vlogen naar beneden om hem te helpen.

The ducks flew down to help him.

De schildpad leerde zijn les.

The tortoise learned his lesson.

Soms is het beter om stil te blijven.

Sometimes it is better to stay quiet.