Een jonge krab woonde bij de zee met zijn moeder.

A young crab lived by the sea with his mother.

Hij liep zijwaarts zoals alle krabben doen. Op een dag zei zijn moeder,

He walked sideways like all crabs do. One day, his mother said,

"Zoon, je moet niet zijwaarts lopen."

"Son, you should not walk sideways."

"Het ziet er slecht uit."

"It looks bad."

"Je zou rechtop moeten lopen zoals andere dieren."

"You should walk straight like other animals."

De jonge krab keek naar zijn moeder.

The young crab looked at his mother.

Hij zei,

He said,

"Moeder, ik wil rechtop lopen."

"Mother, I want to walk straight."

"Maar ik weet niet hoe."

"But I do not know how."

"Kunt u het mij laten zien?"

"Can you show me?"

De moederkrab probeerde rechtuit te lopen.

The mother crab tried to walk straight.

Ze bewoog haar poten, maar ook zij kon alleen maar zijwaarts lopen.

She moved her legs, but she could only walk sideways too.

"Ik kan het ook niet,"

"I cannot do it either,"

zei de moederkrab.

said the mother crab.

Ze voelde zich dom.

She felt silly.

De jonge krab zei,

The young crab said,

"Moeder, als u niet rechtuit kunt lopen, hoe kan ik het dan leren?"

"Mother, if you cannot walk straight, how can I learn?"

"Wij zijn allebei krabben."

"We are both crabs."

"We lopen op dezelfde manier."

"We walk the same way."

De moederkrab begreep het.

The mother crab understood.

Zij zei,

She said,

"Je hebt gelijk, mijn zoon."

"You are right, my son."

"Ik zou je niet moeten vragen iets te doen wat ik zelf niet kan."

"I should not ask you to do something I cannot do myself."

Vanaf die dag vertelde de moederkrab haar zoon nooit meer om rechtuit te lopen.

From that day, the mother crab never told her son to walk straight again.

Ze liepen beiden zijwaarts samen en waren gelukkig.

They both walked sideways together and were happy.