Er was eens een vos die een ooievaar uitnodigde voor een etentje.

Once upon a time, a fox invited a stork to dinner.

De vos, die een beetje ondeugend was, diende soep in ondiepe schotels.

The fox, being a bit mischievous, served soup in shallow dishes.

De vos kon de soep gemakkelijk opslokken, maar de ooievaar, met haar lange snavel, kon er niets van eten.

The fox could easily lap up the soup, but the stork, with her long beak, couldn't eat any of it.

De ooievaar ging hongerig naar huis terwijl de vos van zijn maaltijd genoot.

The stork went home hungry while the fox enjoyed his meal.

Later besloot de ooievaar de vos uit te nodigen voor een etentje.

Later, the stork decided to invite the fox to dinner.

Ze serveerde het eten in hoge, smalle potten.

She served the food in tall, narrow jars.

De ooievaar kon het voedsel gemakkelijk bereiken met haar lange snavel, maar de vos kon er niets van eten.

The stork could easily reach the food with her long beak, but the fox couldn't eat any of it.

De vos ging hongerig naar huis terwijl de ooievaar van haar maaltijd genoot.

The fox went home hungry while the stork enjoyed her meal.

De moraal van het verhaal is: Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden.

The moral of the story is: Treat others as you would like to be treated.