De uil en de sprinkhaan

Er was eens een oude uil die graag overdag sliep.

Once upon a time, there was an old owl who loved to sleep during the day.

Ze was erg chagrijnig als iets haar slaap verstoorde.

She was very grumpy if anything disturbed her sleep.

Op een zonnige middag, terwijl ze in haar boom sliep, begon een sprinkhaan dichtbij luid te zingen.

One sunny afternoon, as she was sleeping in her tree, a grasshopper started singing loudly nearby.

De uil stak haar hoofd uit de boom en zei: "Ga weg!

The owl popped her head out of the tree and said, "Go away!

Zie je niet dat ik probeer te slapen?" Maar de sprinkhaan zong alleen maar nog luider.

Can't you see I'm trying to sleep?" But the grasshopper just sang even louder.

De uil wist dat het zinloos was om met de sprinkhaan te discussiëren, en ze kon niet goed genoeg zien om hem overdag te vangen.

The owl knew it was no use arguing with the grasshopper, and she couldn't see well enough during the day to catch him.

Dus besloot ze de sprinkhaan te misleiden.

So, she decided to trick the grasshopper.

"O, lieve sprinkhaan", zei de uil lief, "je zingt zo mooi.

"Oh, dear grasshopper," the owl said sweetly, "you sing so beautifully.

Kom je niet dichterbij zodat ik je beter kan horen?" De sprinkhaan was erg blij dit te horen en sprong dichter bij de uil.

Won't you come closer so I can hear you better?" The grasshopper was very happy to hear this and hopped closer to the owl.

Maar zodra hij dichtbij was, greep de uil hem en at hem op. De moraal van het verhaal is: Pas op voor vleierij, want het kan een truc zijn.

But as soon as he was close enough, the owl caught him and ate him up. The moral of the story is: Be careful of flattery, as it might be a trick.