Het ridderverhaal uit de Canterbury verhalen
Er was eens een grote koning, Theseus, de hertog van Athene.
Once upon a time, there was a great king named Theseus, the Duke of Athens.
Hij was een sterke en moedige man, bekend om zijn overwinningen in de strijd.
He was a strong and brave man, known for his victories in battle.
Op een dag keerde Theseus terug naar Athene met zijn vrouw, koningin Hippolyta, en haar zus Emelye.
One day, Theseus returned home to Athens with his wife, Queen Hippolyta, and her sister, Emelye.
Onderweg ontmoetten ze een groep vrouwen die huilden en in het zwart waren gekleed.
On their way, they met a group of women crying and dressed in black.
Deze vrouwen vertelden Theseus dat hun mannen waren gedood in een oorlog, en de wrede koning Creon van Thebe zou hen niet toestaan om de lichamen te begraven.
These women told Theseus that their husbands had been killed in a war, and the cruel King Creon of Thebes would not allow them to bury the bodies.
Theseus had medelijden met de vrouwen.
Theseus felt pity for the women.
Hij beloofde hen te helpen.
He promised to help them.
Dus verzamelde hij zijn leger en marcheerde naar Thebe.
So, he gathered his army and marched to Thebes.
Daar vocht hij tegen koning Creon en versloeg hem.
There, he fought King Creon and defeated him.
Na de strijd liet hij de vrouwen hun mannen begraven.
After the battle, he allowed the women to bury their husbands.
Tijdens het gevecht vond Theseus twee jonge ridders, Arcite en Palamon, die gewond waren.
During the fight, Theseus found two young knights, Arcite and Palamon, who were wounded.
Ze waren uit Thebe en vochten voor Creon.
They were from Thebes and had fought for Creon.
Theseus nam hen gevangen en sloot ze op in een toren in Athene.
Theseus took them as prisoners and locked them in a tower in Athens. The tower had a small window that looked out into a garden.
Op een dag zag Palamon bij het raam een mooie jonge vrouw in de tuin lopen.
One day, Palamon, sitting near the window, saw a beautiful young woman walking in the garden.
Ze was Emelye, de zus van koningin Hippolyta.
She was Emelye, Queen Hippolyta’s sister.
Palamon werd meteen verliefd op haar.
Palamon immediately fell in love with her.
Hij zei: "Oh, ze is zo mooi!"
He said, “Oh, she is so beautiful!
Ze moet een godin zijn! Arcite hoorde Palamon's woorden.
She must be a goddess!” Arcite heard Palamon’s words.
Hij keek ook uit het raam en zag Emelye.
He also went to look out of the window and saw Emelye.
Arcite werd ook verliefd op haar.
Arcite also fell in love with her.
Maar dit veroorzaakte een probleem.
But this caused a problem.
Beide ridders waren nu verliefd op dezelfde vrouw.
Both knights were now in love with the same woman.
Palamon zei tegen Arcite: "Je bent mijn neef en mijn vriend, maar hoe kunnen we allebei van dezelfde vrouw houden?"
Palamon said to Arcite, “You are my cousin and my friend, but how can we both love the same woman?
Dit zal onze vriendschap vernietigen.
This will destroy our friendship.”
Arcite antwoordde: 'Ik kan er niets aan doen.
Arcite replied, “I cannot help it.
Liefde is niet iets dat we kunnen controleren.
Love is not something we can control.
Maar moge de beste man haar winnen.
But may the best man win her.”
Jaren gingen voorbij en de twee ridders bleven in de toren.
Years passed, and the two knights stayed in the tower.
Op een dag kwam een vriend van Arcite naar Athene.
One day, a friend of Arcite came to Athens.
Hij sprak Theseus en overtuigde hem om Arcite vrij te laten.
He spoke to Theseus and convinced him to release Arcite from the prison.
Theseus ging akkoord, maar op één voorwaarde: Arcite moest Athene verlaten en nooit meer terugkeren.
Theseus agreed, but on one condition: Arcite had to leave Athens and never return.
Als Arcite in Athene gevonden werd, zou hij gedood worden.
If Arcite was found in Athens, he would be killed.
In het begin was Arcite blij dat hij vrij was, maar al snel werd hij verdrietig.
At first, Arcite was happy to be free, but soon he grew sad.
Hij dacht: "Wat is vrijheid goed als ik Emelye niet kan zien?"
He thought, “What good is freedom if I cannot see Emelye?
Palamon kijkt misschien nog steeds naar haar vanuit de toren, maar ik kan niet eens in haar buurt komen.
Palamon may still look at her from the tower, but I cannot even come near her.”
Palamon, die nog in de gevangenis zat, was ook verdrietig.
Palamon, still in prison, also felt sad.
Hij dacht: "Arcite is vrij".
He thought, “Arcite is free.
Hij kan overal heen om de liefde van Emelye te winnen.
He can go anywhere and find a way to win Emelye’s love.
Maar ik zit hier voor altijd vast.
But I am trapped here forever.”
Ondertussen kwam Arcite met een plan.
Meanwhile, Arcite came up with a plan.
Hij vermomde zich als dienaar en keerde terug naar Athene.
He disguised himself as a servant and returned to Athens.
Hij kreeg een baan in het huishouden van Theseus, en niemand herkende hem.
He got a job working in Theseus’s household, and nobody recognized him.
Arcite's enige wens was om bij Emelye te zijn.
Arcite’s only wish was to be near Emelye. One spring day, Palamon escaped from the tower.
Hij rende het bos in om een schuilplaats te vinden.
He ran into the forest, planning to find a place to hide.
Toevallig was Arcite ook in het bos, alleen.
By chance, Arcite was also in the forest, walking alone.
De twee ridders zagen elkaar.
The two knights saw each other.
Palamon zei: 'Arcite!
Palamon said, “Arcite!
Je hebt me verraden.
You have betrayed me.
Jij bent in Athene, bij Emelye, terwijl ik in de gevangenis heb geleden.
You are in Athens, near Emelye, while I have suffered in prison.
Laten we hier en nu vechten.
Let us fight here and now.
Alleen één van ons zal leven om van haar te houden.
Only one of us will live to love her.”
Arcite was het ermee eens.
Arcite agreed.
De twee ridders bereid om te vechten.
The two knights prepared to fight.
Ze pakten hun zwaarden en schilden en begonnen hun duel.
They picked up their swords and shields and began their duel.
Ze vochten hevig, maar voordat een van hen kon winnen, arriveerde Hertog Theseus met zijn vrouw en Emelye.
They fought fiercely, but before one could win, Duke Theseus arrived with his wife and Emelye. Theseus stopped the fight.
"Wat is dit?" vroeg hij.
“What is this?” he asked.
Palamon legde alles uit: hun gevangenschap, hun liefde voor Emelye en hun duel.
“Why are you fighting in my forest?” Palamon explained everything: their imprisonment, their love for Emelye, and their duel.
Theseus werd geraakt door hun verhaal.
Theseus was moved by their story.
Eerst wilde hij ze allebei straffen.
At first, he wanted to punish them both.
Maar toen vroegen koningin Hippolyta en Emelye hem de ridders te vergeven.
But then, Queen Hippolyta and Emelye asked him to forgive the knights.
Theseus dacht even na en zei:
Theseus thought for a moment and said, “Very well.
Ik zal je niet straffen.
I will not punish you.
Maar we zullen deze zaak eerlijk regelen.
But we will settle this matter fairly.
Over een jaar keer je terug naar Athene met honderd ridders.
In one year, you will return to Athens with one hundred knights each.
Jullie zullen vechten in een groot toernooi, en de winnaar zal met Emelye trouwen. De ridders waren het ermee eens, en ze vertrokken om zich voor te bereiden op het toernooi.
You will fight in a grand tournament, and the winner will marry Emelye.” The knights agreed, and they left to prepare for the tournament.
Arcite ging naar Thebe om zijn ridders te verzamelen, en Palamon deed hetzelfde.
Arcite went to Thebes to gather his knights, and Palamon did the same.
Het jaar daarop trainden ze hard en bouwden hun legers op.
Over the next year, they trained hard and built their armies.
Uiteindelijk kwam de dag van het toernooi.
Finally, the day of the tournament arrived.
De arena zat vol met mensen.
The arena was filled with people.
Theseus zat op een hoog platform met Hippolyta en Emelye.
Theseus sat on a high platform with Hippolyta and Emelye.
De twee legers gingen het veld in.
The two armies entered the field.
Arcite's ridders droegen rood, en Palamon's ridders droegen wit.
Arcite’s knights wore red, and Palamon’s knights wore white.
De strijd begon.
The battle began.
Het was een felle strijd, met zwaarden die botsten en schilden die braken.
It was a fierce fight, with swords clashing and shields breaking.
Beide zijden vochten dapper, maar uiteindelijk won de zijde van Arcite.
Both sides fought bravely, but in the end, Arcite’s side won.
Arcite werd de overwinnaar verklaard en het leek erop dat hij met Emelye zou trouwen, maar toen Arcite op zijn paard de arena rondreed, gebeurde er iets vreemds.
Arcite was declared the victor, and it seemed he would marry Emelye. But as Arcite rode his horse around the arena in victory, a strange thing happened.
Plotseling struikelde zijn paard, en Arcite viel op de grond.
Suddenly, his horse stumbled, and Arcite fell to the ground.
Hij was zwaar gewond.
He was badly injured.
De mensen haastten zich om hem te helpen, maar het was duidelijk dat zijn verwondingen fataal waren.
The people rushed to help him, but it was clear that his injuries were fatal.
Terwijl hij stervende lag, sprak Arcite met Emelye.
As he lay dying, Arcite spoke to Emelye.
Hij zei: "Lieve dame, ik heb altijd van je gehouden.
He said, “Dear lady, I have always loved you.
Maar nu moet ik deze wereld verlaten.
But now, I must leave this world.
Ik vraag u vriendelijk te zijn tegen Palamon.
I ask that you be kind to Palamon.
Hij is een goede man en houdt echt van je.
He is a good man and loves you truly.
Trouw met hem en wees gelukkig.
Marry him and be happy.”
Met die woorden stierf Arcite.
With those words, Arcite died.
Na een tijdje riep Theseus Palamon en Emelye bij elkaar.
Everyone was filled with sorrow, especially Theseus and Emelye. After some time, Theseus called Palamon and Emelye together.
Hij zei: "Arcite wilde dat jullie samen waren, en ik geloof dat het het juiste is".
He said, “Arcite wanted you to be together, and I believe it is the right thing.
Palamon heeft veel geleden voor zijn liefde.
Palamon has suffered much for his love.
Emelye, wil je met hem trouwen?
Emelye, will you marry him?” Emelye agreed.
Na verloop van tijd had ze respect en zorg voor Palamon gekregen.
She had come to respect and care for Palamon over time.
De twee trouwden in een grote ceremonie.
The two were married in a grand ceremony.
Hoewel ze verdrietig waren over Arcite, leefden ze gelukkig samen.
Though they were sad for Arcite, they lived happily together.
En zo eindigt het Knight's Tale, een verhaal over liefde, eer en lot.
And so ends the Knight’s Tale, a story of love, honor, and destiny.