Gilgamesh in de stijl van LOTR
In een land dat veel ouder is dan de tijd zelf, genesteld tussen twee grote rivieren, was er een machtig koninkrijk genaamd Uruk.
In a land far older than time itself, nestled between two great rivers, there was a mighty kingdom called Uruk.
De torenhoge muren waren van steen, sterk genoeg om de hevigste stormen en de machtigste legers te weerstaan.
Its towering walls were made of stone, strong enough to withstand the fiercest of storms and the mightiest of armies.
Over dit oude rijk regeerde Gilgamesh, een koning van ongeëvenaarde kracht, met het bloed van goden door zijn aderen.
Ruling over this ancient realm was Gilgamesh, a king of unparalleled strength, with the blood of gods running through his veins.
Hij was niet alleen een man, maar een krijger van legendarische bekwaamheid, ongeëvenaard in strijd en ongeëvenaard in trots.
He was not just a man but a warrior of legendary prowess, unmatched in battle and unmatched in pride.
Maar zelfs de machtigste koningen kunnen de zware last van eenzaamheid voelen.
But even the mightiest of kings can feel the heavy weight of loneliness.
Gilgamesh, hoewel machtig, was rusteloos en verontrust, want er was niemand die naast hem kon staan als een gelijke.
Gilgamesh, though powerful, was restless and troubled, for there was no one who could stand beside him as an equal.
De goden zagen vanuit de hemel de onrust in het hart van de koning.
The gods, watching from the heavens, saw the unrest in the king’s heart.
Om zijn leven in balans te brengen, maakten ze een wilde en ongetemde man, Enkidu, uit de klei van de aarde.
To bring balance to his life, they crafted a wild and untamed man, Enkidu, from the very clay of the earth.
Enkidu was zo sterk als Gilgamesh, met het hart van een leeuw en de geest van de wildernis.
Enkidu was as strong as Gilgamesh, with the heart of a lion and the spirit of the wilderness.
Toen Gilgamesh en Enkidu elkaar ontmoetten, botsten hun geesten als twee grote stormen over de woestijn.
When Gilgamesh and Enkidu met, their spirits clashed like two great storms over the desert.
Ze worstelden met al hun kracht, schudden de grond onder hen.
They wrestled with all their might, shaking the ground beneath them.
Maar uiteindelijk kon geen van beiden de ander overwinnen, en in plaats van vijanden, werden ze de beste vrienden, broers gebonden door het lot.
But in the end, neither could conquer the other, and instead of enemies, they became the closest of friends, brothers bound by fate.
Samen begonnen ze aan grootse avonturen, reizen die door de eeuwen heen weerklonken.
Together, they embarked on grand adventures, journeys that would echo through the ages.
Hun eerste grote zoektocht bracht hen naar het Cederwoud, een rijk van schaduwen en oude geheimen, bewaakt door de angstaanjagende reus Humbaba.
Their first great quest took them to the Cedar Forest, a realm of shadows and ancient secrets, guarded by the fearsome giant Humbaba.
Het bos was uitgestrekt en donker, de lucht dik met de geur van oud hout en mysterie.
The forest was vast and dark, the air thick with the scent of old wood and mystery.
Maar Gilgamesh en Enkidu waren onbevreesd.
But Gilgamesh and Enkidu were undaunted.
Ze wagen zich diep in het hart van het bos, vechten tegen de monsterlijke Humbaba in een felle strijd die hun kracht en moed op de proef stelt.
They ventured deep into the heart of the forest, battling the monstrous Humbaba in a fierce struggle that tested their strength and courage.
Uiteindelijk waren ze de overwinnaars en brachten hun naam en Uruk roem, maar hun daden raakten de goden niet onopgemerkt, die niet altijd vriendelijk zijn tegenover de moed van stervelingen.
In the end, they emerged victorious, bringing glory to their names and to Uruk. Yet their deeds did not go unnoticed by the gods, who do not always look kindly upon the daring of mortals.
De goden zonden de Stier van de Hemel, een wezen van immense kracht, om hen uit te dagen.
The gods sent down the Bull of Heaven, a creature of immense power, to challenge them.
De hoeven van de stier schudden de aarde, en zijn gebrul weerklonk als donder over de vlakten.
The bull’s hooves shook the earth, and its bellow echoed like thunder across the plains.
Maar Gilgamesh en Enkidu bleven bij elkaar, hun band was onbreekbaar.
But Gilgamesh and Enkidu stood together, their bond unbreakable.
Ze versloegen de Stier, drijven hem terug naar de hemel, maar hun overwinning kwam met een hoge prijs.
They defeated the Bull, driving it back to the heavens, but their victory came at a great cost.
De goden, woedend door hun verzet, besloten dat een van hen de ultieme prijs moest betalen.
The gods, angered by their defiance, decreed that one of them must pay the ultimate price.
Enkidu, de wilde man die Gilgamesh' broer was geworden, werd ziek.
Enkidu, the wild man who had become Gilgamesh’s brother, fell ill.
Zijn kracht vervaagde, en Gilgamesh kon niets anders doen dan toekijken hoe zijn beste vriend wegglijde.
His strength faded, and Gilgamesh could do nothing but watch as his closest friend slipped away.
Enkidu's dood sloeg Gilgamesh als een mes door het hart, en hij rouwde diep, zijn ziel was zwaar van verdriet.
Enkidu’s death struck Gilgamesh like a blade through the heart, and he mourned deeply, his soul weighed down by grief.
Bepaald om het lot te trotseren dat zijn vriend claimde, ging Gilgamesh op reis voorbij de bekende wereld, op zoek naar het geheim van onsterfelijkheid.
Determined to defy the fate that claimed his friend, Gilgamesh set out on a journey beyond the known world, a quest to find the secret of immortality.
Hij doorkruiste verraderlijke bergen, zeilde over eindeloze zeeën, en trotseerde de donkere, schaduwrijke landen waar geen sterveling ooit had gewaagd te treden.
He crossed treacherous mountains, sailed across endless seas, and braved the dark, shadowy lands where no mortal had ever dared to tread.
Zijn reis leidde hem naar Utnapishtim, een wijs en oud wezen dat een grote vloed had overleefd en door de goden eeuwig leven had gekregen.
His journey led him to Utnapishtim, a wise and ancient being who had survived a great flood and been granted eternal life by the gods.
Maar Utnapishtim vertelde Gilgamesh dat onsterfelijkheid niet voor mannen bedoeld was.
But Utnapishtim told Gilgamesh that immortality was not meant for men.
Hij deelde de wijsheid van de eeuwen met de koning. Hij leerde hem dat alles een einde moet hebben, zelfs het leven van een grote held.
He shared with the king the wisdom of the ages, teaching him that all things must come to an end, even the life of a great hero.
Hoewel Gilgamesh bedroefd was, begreep hij de waarheid van deze woorden.
Gilgamesh, though saddened, understood the truth of these words.
Hij keerde terug naar Uruk, een wijzer en meedogender koning.
He returned to Uruk, a wiser and more compassionate king.
Gilgamesh wist dat zijn nalatenschap niet zou bestaan uit eeuwig leven, maar uit de kracht van zijn heerschappij, de grootsheid van zijn stad en de verhalen die over zijn avonturen zouden worden verteld.
Gilgamesh knew that his legacy would not be in living forever, but in the strength of his rule, the greatness of his city, and the stories that would be told of his adventures.
En zo werd de naam van Gilgamesh een legende, met ontzag gesproken door generaties die zouden komen, een verhaal van een koning die niet alleen macht zocht, maar de diepere betekenis van het leven zelf.
And so, Gilgamesh’s name became legend, spoken in awe by generations to come, a tale of a king who sought not just power, but the deeper meaning of life itself.